Ομιλία Σκεύης Κουκουμά, Γ.Γ. ΠΟΓΟ, στην Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής στο Κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης | 17.7.2013
Ηρωικοί νεκροί της Δημοκρατίας και του Λαού. Είμαστε για ακόμη μια χρονιά εδώ στους τάφους σας, για να κλίνουμε με σεβασμό και αναγνώριση το γόνυ στο μεγαλείο της θυσίας σας.
Στα 39 χρόνια που ακολούθησαν τη θυσία σας δυστυχώς τα πράγματα δεν άλλαξαν και τόσο πολύ. Ο φασισμός αναβιώνει ξανά. Ο Αμερικανονατοϊκός ιμπεριαλισμός έχει βυθίσει στο αίμα την περιοχή μας, χρησιμοποιώντας ακόμη τις ίδιες τακτικές. Ο χρόνος ξεθωριάζει τις μνήμες, την ίδια στιγμή που συντελεστές του πραξικοπήματος, βολεύονται με αυτό και ασελγούν στις μνήμες σας. Η εξίσωση της θυσίας σας με την δράση των δολοφόνων σας, είναι για ακόμη μια φορά κυβερνητική πολιτική.
Από την άλλη το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ, μαζί με ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα αγωνιζόμαστε για την προάσπιση της ιστορικής αλήθειας. Ακούραστα επαναλαμβάνουμε ότι τον μαύρο Ιούλη του 1974 το έγκλημα στην Κύπρο ήταν διπλό, ενιαίο, οργανωμένο, και σχεδιασμένο. Απλά ήταν χωρισμένο σε πράξεις. Πραξικόπημα και εισβολή ήταν μέρος του ίδιου σχεδίου, εκπονήθηκαν από το ίδιο κέντρο και εκτελέστηκαν από τα παραρτήματα του ιμπεριαλισμού σε Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρο. Όσα, για ακόμη μια φορά λέγονται, για νέους που παρασύρθηκαν, είτε ότι ήταν σε εντεταλμένη υπηρεσία, μπορούν να χαρακτηριστούν μόνο ως βιασμός της ιστορικής αλήθειας.
Το πραξικόπημα στην Κύπρο δεν είναι ένα έγκλημα χωρίς εγκληματίες. Οι συντελεστές του έχουν όνομα και επίθετο και δυστυχώς μέχρι σήμερα ακόμη έχουν περίοπτη θέση στην πολιτική ζωή του τόπου. Εμείς θα συνεχίσουμε να δαχτυλοδείχνουμε του αίτιους της κυπριακής τραγωδίας, όχι με μίσος και δίψα για εκδίκηση, αλλά γιατί μόνο αν οι πράξεις τους γίνουν συνείδηση στο λαό μας, τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.
Ότι κι αν γίνει, ότι κι αν πράξουν, όσα συγχωροχάρτια και αν μοιράσουν μεταξύ τους οι πραξικοπηματίες, όσα πολιτειακά αξιώματα και αν πάρουν, όσες φορές και αν ανεμίσουν τη σημαία της πατρίδας μας, η ιστορία θα είναι αμείλικτη μαζί τους. Τον μαύρο Ιούλη του 1974 στην χώρα μας συντελέστηκε προδοσία σε βάρος του λαού μας και όσο και αν προσπαθήσουν, αν δεν μετανοήσουν, τότε το προσωνύμιο του προδότη θα ακολουθεί πάντα το όνομα τους.
Για όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους για την υπεράσπιση της νομιμότητας και της δημοκρατίας είναι αλήθεια ότι δεν αρκεί μόνο τούτος ο ετήσιος και οφειλόμενος φόρος τιμής και μνήμης.
Σας οφείλουμε πάνω από όλα την υπόσχεση ότι δεν θα επιτρέψουμε η θυσία σας να πάει χαμένη. Ότι ο τόπος μας δεν θα ξαναζήσει τον όλεθρο του φασισμού. Ότι δεν θα αφήσουμε κανένα να καπηλευτεί την πατρίδα μας και να σπείρει ξανά τα ιδεολογήματα του μίσους και της διχόνοιας.
Εμείς οι γυναίκες της ΠΟΓΟ μαζί με όλο τον αγωνιζόμενο λαό του τόπου μας θα συνεχίσουμε να δίνουμε άοκνα την απελευθερωτική αντικατοχική πάλη της Κύπρου για να απελευθερωθεί το νησί μας από την Τούρκικη κατοχή και τον εποικισμό. Μπροστάρισες στον αγώνα μέχρι να ξημερώσει η μέρα που θα ξαναβρεί την Λευκωσία ολόκληρη, μέχρι να μυρίσουμε ξανά τα γιασεμιά της Αμμοχώστου, μέχρι να αναπνεύσει ελεύθερα ο Πενταδάχτυλος. Τότε που θα σας φέρουμε το μήνυμα της λευτεριάς και της επανένωσης.
Οι δυσκολίες είναι πολλές, όμως σε μας δεν ταιριάζει η κούραση. Να ξέρετε μια μέρα θα επιστρέψουμε ξανά εδώ. Όχι με τη συγκίνηση της θυσίας σας, όχι μαυροφορεμένες αλλά με σημαίες, φωνές και συνθήματα θα σας φέρουμε το μήνυμα της λευτεριάς και της επανένωσης.