Σκεύη Κουκουμά: Να συζητηθούν τα θέματα γυναίκας και ισοτιμίας στις ευρωκλογές

Xαιρετισμός της Γ.Γ. της ΠΟΓΟ, βουλευτή του ΑΚΕΛ,  Σκεύης Κουκουμά στην εκδήλωση της Αντιπροσωπείας του ΑΚΕΛ στην ΕΕΑ/ΒΠΑ  «Πολιτικές για τη Γυναίκα στην Κύπρο και στην ΕΕ» │ 23.4.2014

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Σας καλωσορίζουμε όλες και όλους στη σημερινή-εκδήλωση συζήτηση που συνδιοργανώνει το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ και η Αντιπροσωπεία του ΑΚΕΛ στην ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα της Αριστεράς. Ιδιαίτερα καλωσορίζουμε τη φίλη Ινές Ζούμπερ από την Πορτογαλία και εκφράζουμε την εκτίμησή μας για τη δράση της μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο και την ανάδειξη των θεμάτων που αφορούν την εργαζόμενη γυναίκα και την ισοτιμία των φύλων.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες εκφράζουμε και προς την τέως Υπουργό Εξωτερικών κυρία Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, η οποία θα μας βοηθήσει στο συντονισμό της σημερινής εκδήλωσης και συζήτησης.

Αγαπητές φίλες,

Η σημερινή εκδήλωση στόχο έχει να αναδείξει τα κυριότερα θέματα που απασχόλησαν και απασχολούν τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και ιδιαίτερα το Ευρωκοινοβούλιο) σε σχέση με τη γυναίκα. Παράλληλα, θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική την εισήγηση που θα καταθέσει σε λίγο ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, που περιλαμβάνει τα συγκεκριμένα αιτήματα που επεξεργαστήκαμε –ως Αριστερά της Κύπρου- και επικαιροποιούμε συνεχώς, για τα δικαιώματα της γυναίκας, για σύγχρονες προοδευτικές πολιτικές φύλου, για την προώθηση της ισοτιμίας των φύλων μέσα στην κυπριακή κοινωνία.

Όσοι και όσες παρακολουθούν το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, θα γνωρίζουν καλά ότι σε αυτά τα ζητήματα υπάρχει δυστυχώς μια αντιφατικότητα στις πολιτικές και στις τοποθετήσεις τόσο των ίδιων των οργάνων της ΕΕ όσο και των ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων.

Όλες οι πολιτικές δυνάμεις ζητούν στήριξη της γυναίκας στην υπόθεση της μητρότητας και της φροντίδας των παιδιών, τα οποία ακόμα θεωρούνται ζητήματα που αποτελούν αποκλειστικά ευθύνες της γυναίκας. Όμως όταν τέθηκε ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου η αύξηση της άδειας μητρότητας, η ευρωπαϊκή Δεξιάς –άνδρες και γυναίκες- τάχθηκαν εναντίον, ενώ η Αριστερά –άνδρες και γυναίκες- την στήριξαν μαχητικά, διεκδικώντας ακόμα υποδομές και υπηρεσίες που να στηρίζουν την εργαζόμενη γυναίκα, όπως βρεφοκομικοί και παιδοκομικοί σταθμοί, κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων κ.ο.κ.

Μπορεί όλες και όλοι να συμφωνούμε για παράδειγμα ότι πρέπει να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Βοήθησαν όμως τελικά ρυθμίσεις όπως η ποσόστωση υπέρ των γυναικών; Στις χώρες με νομοθετική κατοχύρωση της ποσόστωσης, οι γυναίκες στα κοινοβούλια φτάνουν στο 25%. Στις χώρες με εθελοντική ποσόστωση (μέσα από τις διαδικασίες των πολιτικών κομμάτων και των εκλογικών συνδυασμών) οι γυναίκες φτάνουν το 28% των θέσεων στα Κοινοβούλια. Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι εκεί που δεν υπάρχει καμία ποσόστωση, οι γυναίκες αριθμούν το 26%. Υπάρχει όμως και η εμπειρία της ίδιας της Κύπρου. Ενώ όλα σχεδόν τα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ εφαρμόζουν την ποσόστωση, εντούτοις το ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις έχει μόνο του 3 γυναίκες στη βουλή, ενώ όλα τα υπόλοιπα κόμματα μαζί έχουν 4. Αντίστοιχα, και η κυβέρνηση Χριστόφια έφτασε να αριθμεί τέσσερις γυναίκες υπουργούς έναντι καμίας (και αργότερα μίας) στο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης Αναστασιάδη.

Και τελικά ποια είναι η ρίζα του προβλήματος; Πώς θα αυξηθούν οι γυναίκες στα κοινοβούλια, στα υπουργικά συμβούλια και στις ηγεσίες των κρατών όταν οι συνθήκες δουλειάς και ζωής των γυναικών επιδεινώνονται συνεχώς με αποτέλεσμα να μην μένει χρόνος για τη σημερινή εργαζόμενη γυναίκα, να ασχολήθεί με τα κοινά και την πολιτική; Πώς θα υπάρχουν γυναίκες στην «κορυφή» όταν –οι συνθήκες δεν τους επιτρέπουν- να βρίσκονται μαζικά και ποσοτικά ανάλογα στη βάση της πολιτικής, στο συνδικαλισμό, στους μαζικούς φορείς; Ή ακόμα, μπορεί αυτό το ζήτημα, της συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα αποφάσεων, να παρουσιάζεται ως απάντηση για κάθε πρόβλημα των γυναικών; Είναι δηλαδή προς το συμφέρον των εργαζόμενων γυναικών οι πολιτικές της λιτότητας που εφαρμόζει η Μέρκελ ή παλαιότερα η Θάτσερ; Είναι προς το συμφέρον των γυναικών –που είναι και η πλειοψηφία των εργαζομένων στο λιανικό εμπόριο- η απόφαση μιας γυναίκας υπουργού –όπως στην Κύπρο- να φιλελευθεροποιήσει τα ωράρια λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων;

Επιδεινώνουν ή όχι (δραματικά μάλιστα) την ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλα, οι πολιτικές των Μνημονίων που ιδιωτικοποιούν τις κοινωνικές υπηρεσίες και συμπιέζουν προς τα κάτω τα εργατικά κεκτημένα και δικαιώματα; Και ενώ θα νόμιζε κανείς ότι αυτό δεν είναι αμφισβητήσιμο (άφου άλλωστε καταδεικνύεται και από όλες τις στατιστικές) εντούτοις, η Ευρωπαϊκή Δεξιά εμπόδισε την υπερψήφιση της Έκθεσης της φίλης Ινές Ζούμπερ που έκανε αυτή ακριβώς τη διασύνδεση; Πώς θα προτείνουν λύσεις υπέρ της εργαζόμενης γυναίκας, όταν δεν μπορούν να παραδεχτούν τις αιτίες του προβλήματος;

Επιπρόσθετα, πώς χτυπούμε τη μάστιγα της βίας κατά των γυναικών και της σωματεμπορίας; Αξίζει σε αυτό το σημείο να εκφράσω την ιδιαίτερη ικανοποίηση μας ως Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ για την πρόσφατη ψήφιση από τη Βουλή μιας πιο αυστηρής νομοθεσιας προκειμένου να καταπολεμηθεί η σωματεμπορία και η εκπόρνευση γυναικών στην Κύπρο. Ελπίζουμε να αποτελέσει ένα ιστορικό βήμα σε αυτό τον αγώνα.

Υπάρχουν όμως και μια σειρά από άλλα ερωτήματα. Με ποιες πολιτικές διαπαιδαγωγούμε τη νέα γενιά της Κύπρου αλλά και ολόκληρης της ηπείρου μας, με τις αξίες της ισοτιμίας και του αλληλοσεβασμού των φύλων; Πώς τοποθετούμαστε στο ζήτημα της προστασίας των σεξουαλικών και αναπαραγωγικών δικαιωμάτων της γυναίκας; Όλοι διατείνονται ότι είναι προοδευτικοί. Όμως τα κόμματα της ευρωπαϊκής δεξιάς (το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, οι Συντηρητικοί και η ακροδεξιά) εμποδίζουν στο Ευρωκοινοβούλιο την κατοχύρωση αυτών των δικαιωμάτων.

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ έχει εκφράσει με σαφήνεια τις διαφωνίες και τις ενστάσεις του στη σημερινή πολιτική που ακολουθείται από τη κυβέρνηση Αναστασιάδη στα θέματα γυναίκας και ισοτιμίας. Δεν είναι μόνο η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου και η φιλελευθεροποίηση των ωραρίων που αποτελούν ανησυχητικά δείγματα γραφής. Είδαμε και άλλα σημεία που μας βρίσκουν αντίθετες. Τερματίζονται μια σειρά από προγράμματα κοινωνικής μέριμνας που στηρίζουν τη γυναίκα για να αντεπεξέλθει σε όλες τις υποχρεώσεις που δυστυχώς της έχουν φορτωθεί ένεκα του ότι συνεχίζουν να θεωρούνται «γυναικεία καθηκοντα». Κουτσουρεύεται η κοινωνική σύνταξη, που λαμβάνουν οι γυναίκες –κυρίως της τρίτης ηλικίας- οι οποίες σε άλλες εποχές είτε έμεναν στο σπίτι για να φροντίσουν την οικογένεια και το νοικοκυριό είτε δούλευαν στις οικογενειακές δουλειές χωρίς ασφάλιση και μισθό. Αποκόπονται τα κονδύλια για τις γυναικείες οργανώσεις και τις άλλες κοινωνικές οργανώσεις που αναπτύσσουν σχετική δράση. Συνεχίζεται η αναβλητικότητα της κυβέρνησης στην εκπόνηση ενός μακρόπνοου πλάνου δημογραφικής και οικογενειακής πολιτικής. Τέλος, δεν μπορούμε να μην ανησυχούμε από την αυξανόμενη παρέμβαση της Εκκλησίας και του Αρχιεπισκόπου στη διακυβέρνηση του τόπου, γνωρίζοντας τις αντιλήψεις τους σε ορισμένα θέματα.

Όλα αυτά αγαπητές φίλες και φίλοι, τα αναδεικνύουμε και τα ανακινούμε όχι μόνο ενόψει των ευρωεκλογών. Σίγουρα και για αυτό. Αφού άλλωστε οι ευρωεκλογές θα διαμορφώσουν το συσχετισμό δύναμης εντός του Ευρωκοινοβουλίου που θα αποφασίζει για όλα αυτά που μας αφορούν, ενώ παράλληλα θα αποτελούν και πολιτικό μήνυμα για το εσωτερικό.

Πολύ περισσότερο όμως, αγαπητές φίλες και φίλοι, θέλουμε να αναδείξουμε αυτά τα θέματα, γιατί θέλουμε επιτέλους να μπουν στην ατζέντα του καθημερινού πολιτικού διαλόγου. Να συζητηθούν πλατιά μέσα στην κοινωνία τα θέματα γυναίκας. Να κατατεθούν ιδέες, απόψεις, διαφωνίες, αντιθέσεις και συνθέσεις. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι μόνο αν καταφέρουμε ολόκληρη την κοινωνία –άνδρες και γυναίκες- να γίνουν γνώστες και κοινωνοί των προβλημάτων και των αιτημάτων, τότε θα έχουμε κάνει ένα τεράστιο βήμα, στο μακρύ δρόμο της χειραφέτησης της γυναίκας και της ισοτιμίας ανδρών και γυναικών.