8η του Μάρτη Σύμβολο αγώνα, θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα

Η 8^η του Μάρτη, η Διεθνής Μέρας της Γυναίκας, αποτελεί μέρα τιμής και μνήμης των πρωτοπόρων εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης που το 1857 προχώρησαν σε απεργίες και διαδηλώσεις απαιτώντας «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών».

Ο αγώνας χτυπήθηκε από την αστυνομία και βάφτηκε με το αίμα των εργατριών. Άνοιξε όμως το δρόμο στις γυναίκες, τις εργαζόμενες γυναίκες, για να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, κρατική πρόνοια για τη μητρότητα, χειραφέτηση της γυναίκας και ισοτιμία των φύλων.

Στις δεκαετίες που πέρασαν οι γυναίκες του κόσμου έκαναν άλματα προς τα μπρος. Με τους αγώνες τους κατέκτησαν ίσα πολιτικά δικαιώματα, μπόρεσαν να εργάζονται και να μορφώνονται, να μπουν στους αγώνες του  λαού της κάθε χώρας: Βγήκαν στο προσκήνιο της κοινωνίας και της Ιστορίας.

Εντούτοις, η πραγματική ισοτιμία των φύλων είναι μακριά.

Ζούμε άλλωστε σε ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση και αναπαράγει τις ανισότητες. Πώς θα μπορούσε να διασφαλίσει την κοινωνική ισότητα και την ισοτιμία ανδρών και γυναικών; Οι νεοσυντηρητικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, της στυγνής λιτότητας και της συμπίεσης των μισθών πλήττουν όλους τους εργαζόμενους, αλλά τις εργαζόμενες τις χτυπούν διπλά.

Σήμερα, ενώ οι γυναίκες έχουν ξεπεράσει τους άνδρες στην ανώτατη μόρφωση, η ανεργία, η ανισομισθία, η φτώχεια τις κτυπούν πιο έντονα και αυτό επιβεβαιώνεται από όλες τις στατιστικές σε όλες τις χώρες. Αντί η μητρότητα να είναι μια κοινωνική ευθύνη που να έχει την ολόπλευρη στήριξη και προστασία της πολιτείας, βλέπουμε κρούσματα απολύσεων εγκύων εργαζομένων και παραβιάσεων της εργατικής νομοθεσίας για τις σχετικές άδειες και δικαιώματα.

Ενώ έχουν κατακτήσει ίσα πολιτικά δικαιώματα, οι γυναίκες υποεκπροσωπούνται στα πολιτειακά αξιώματα. Η Κύπρος έχει μόνο 7 γυναίκες βουλευτές από τους 56, καμία δήμαρχο ενώ με τη κυβέρνηση Αναστασιάδη πλέον δεν έχουμε καμία υπουργό.

Η βία κατά των γυναικών, η σωματεμπορία, ο εκχυδαϊσμός της γυναικείας υπόστασης από τα ΜΜΕ και το λάιφσταϊλ είναι μέρος της καθημερινής πραγματικότητας.

Εκατομμύρια γυναίκες ζουν σε χώρες όπου απαγορεύεται να μορφωθούν, να εργαστούν, να κυκλοφορούν ασυνόδευτες, να συμμετέχουν στη δημόσια ζωή και υποβάλλονται σε αποκρουστικά μαρτύρια όπως το «έθιμο» του ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων, οι λιθοβολισμοί για «εγκλήματα τιμής», οι επιθέσεις με οξύ, οι ομαδικοί βιασμοί…

Σε κάθε στρατιωτική σύρραξη που ξεσπά, όπως οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι που εξαπολύει το ΝΑΤΟ, οι γυναίκες και τα παιδιά –ενώ δε βρίσκονται στα πεδία των μαχών- αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων.

Για αυτό οι αγώνες των γυναικών της Κύπρου και του κόσμου πρέπει να συνεχιστούν.

Ανανεώνουμε το κάλεσμα μας προς όλες τις γυναίκες του τόπου μας, ιδιαίτερα τις νέες γυναίκες, να συμμετέχουν στην πάλη για να γίνει ισοτιμία των φύλων, όχι λόγια και ευχολόγια, αλλά ζωή και πράξη!