72 Χρόνια από την ΝΑΚΜΠΑ – Η ΠΟΓΟ αλληλέγγυα με τις παλαιστίνιες πολιτικές κρατούμενες στις ισραηλινές φυλακές

Η 15η Μαΐου σημαδεύει για τον Παλαιστινιακό λαό τη «Νάκμπα» -τη μέρα πριν 72 χρόνια που 750,000 Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν από τα σπίτια και τη γη τους. Από τότε πέραν των 5 εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων ζουν σκορπισμένοι στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, σε χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.

Ιδιαίτερα σήμερα, θέλουμε να τιμήσουμε τις χιλιάδες Παλαιστίνιες γυναίκες που φυλακίστηκαν από τη κατοχική δύναμη του Ισραήλ. Τις γυναίκες που συνδύασαν τον αγώνα για την ελευθερία με την πάλη για την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η Παλαιστίνια γυναίκα ξεκινά την αντίσταση από την ώρα που γεννιέται. Ήταν και είναι πάντα στη πρώτη γραμμή του αγώνα και εκατοντάδες γυναίκες, κάθε ηλικίας, αποτελούν φωτεινά παραδείγματα και έμπνευση αγώνα στη γη της Παλαιστίνης.

Αυτή τη στιγμή το κράτος του Ισραήλ κρατά φυλακισμένους γύρω στους 5000 Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατουμένους εκ των οποίων οι 43 είναι γυναίκες και τα 194 είναι παιδιά. Εκτός από την στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ αυτή τη στιγμή έχουν να αντιμετωπίσουν και  την απειλή της έξαρσης της πανδημίας (COVID-19) στις φυλακές.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCHR) και εμπειρογνώμονες στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ εξέδωσαν κατευθυντήριες γραμμές και εκκλήσεις τις οποίες το Ισραήλ αγνοεί προκλητικά. Παρά την πανδημία, και αντί να αποσυμφορήσουν τις φυλακές, οι Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής συνεχίζουν τις συστηματικές συλλήψεις Παλαιστινίων μέσα από τα σπίτια τους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Όλες οι Παλαιστίνιες πολιτικές κρατούμενες -όπως και οι άνδρες – κρατούνται εκτός των κατεχόμενων από το 1967 εδαφών της Παλαιστίνης, κατά παράβαση του άρθρου 76 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης, -της οποίας το Ισραήλ είναι συμβαλλόμενο μέρος -,  η οποία ορίζει ότι μια δύναμη κατοχής πρέπει να κρατεί τους όποιους συλληφθέντες κατοίκους ενός κατεχόμενου εδάφους εντός του ίδιου του κατεχόμενου εδάφους. Επίσης το άρθρο 56 της ίδιας σύμβασης απαιτεί από το Ισραήλ, ως δύναμη κατοχής, να διασφαλίσει ότι όλα τα προληπτικά μέσα που διαθέτει αξιοποιούνται «για την καταπολέμηση της διάδοσης μεταδοτικών ασθενειών και επιδημιών».

Σύμφωνα με οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων η πλειονότητα των Παλαιστινίων κρατουμένων υφίστανται ψυχολογικά βασανιστήρια και κακομεταχείριση καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας σύλληψης και κράτησής τους, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων μορφών σεξουαλικής βίας όπως ξυλοδαρμοί, προσβολές, απειλές, σωματικές έρευνες και σεξουαλικά ρητή παρενόχληση. Αυτές οι τεχνικές βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης χρησιμοποιούνται όχι μόνο ως μέσα εκφοβισμού των γυναικών Παλαιστινίων κρατουμένων, αλλά και ως εργαλεία εξευτελισμού των γυναικών.

Η ΠΟΓΟ, οι αγωνίστριες γυναίκες της Κύπρου, απαιτούν  να καταστεί το Ισραήλ υπόλογο για τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις κατά του λαού της Παλαιστίνης και ιδιαίτερα των Παλαιστίνιων γυναικών και παιδιών. Καλούν τη διεθνή κοινότητα να απαιτήσει άμεση συμμόρφωση προς το διεθνές δίκαιο και τερματισμό της  πιο μακροχρόνιας κατοχής.

Αυτή τη μέρα το Γυναικείο κίνημα της ΠΟΓΟ επαναβεβαιώνει την αλληλεγγύη του με τον ηρωικό αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για απαλλαγή από τα δεσμά της κατοχής, για εφαρμογή των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Για αναγνώριση ανεξάρτητου και βιώσιμου Παλαιστινιακού κράτους στα σύνορα του 1967 και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, για να μπορούν οι Παλαιστίνιες να αγωνίζονται και να δημιουργούν ελεύθερα, τα παιδιά να χαίρονται, να μεγαλώνουν και να μορφώνονται ελεύθερα.  Για να μπορεί ο Παλαιστινιακός λαός, ο λαός του Ισραήλ και όλοι οι λαοί της περιοχής να ζήσουν με ειρήνη.