«Συλλογική δράση, αγωνιστική διεκδίκηση για όσα μας ανήκουν». Διακήρυξη Γυναικείου Κινήματος ΠΟΓΟ, για την 8η Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

H 8η του Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα Της Γυναίκας έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του παγκόσμιου κινήματος των γυναικών για κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα, για ισοτιμία των δύο φύλων, για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη. Μέρα αποτίμησης των κατακτήσεων και αφετηρία νέων αγώνων ενάντια στην εκμετάλλευση και στις διακρίσεις.

Τιμούμε τις πρωτοπόρες εργάτριες στα ραφτάδικα και υφαντουργεία της Νέας Υόρκης που με τον ξεσηκωμό τους το 1857, χάραξαν το δρόμο των διεκδικήσεων και κατακτήσεων του γυναικείου κινήματος. Ο αγώνας τους πνίγηκε στο αίμα όταν οι εργάτριες χτυπήθηκαν βάναυσα από την αστυνομία. Δεν πνίγηκε όμως η προοπτική για περαιτέρω διεκδικήσεις για ίσα δικαιώματα στη δουλειά και στη ζωή, κρατική πρόνοια για τη μητρότητα, χειραφέτηση της γυναίκας και ισοτιμία των φύλων.

Στέλλουμε μήνυμα αλληλεγγύης σε όλες τις γυναίκες, την εργαζόμενη, την άνεργη, τη γυναίκα της αγροτιάς, τη μετανάστρια, τη συνταξιούχο, τη γυναίκα της προσφυγιάς, τη φοιτήτρια, σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου που σηκώνουν το βάρος της διπλής εκμετάλλευσης της γυναίκας, στο σπίτι και στη δουλειά.

Η 8η του Μάρτη δεν είναι γιορτή! Είναι μέρα αγώνα!
Παρά την πρόοδο και τα σημαντικά βήματα προόδου στη θέση της γυναίκας, η πραγματική ισοτιμία των φύλων δεν έχει ακόμα επιτευχθεί:

Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο ζουν σε χώρες που ούτε καν νομικά δεν θεωρούνται ισότιμοι πολίτες. Δεν δικαιούνται να μορφωθούν, να εργαστούν, να κυκλοφορούν ελεύθερες, να έχουν παρουσία στη δημόσια και στην πολιτική ζωή. Εκατομμύρια γυναίκες ζουν στον εφιάλτη της εξαναγκαστικής πορνείας και της σωματεμπορίας. Εκατομμύρια γυναίκες –και στις ανεπτυγμένες χώρες της δύσης- βιώνουν τη βία. Εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο υποβάλλονται στο «έθιμο» του ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων, σε λιθοβολισμούς και απαγχονισμούς για «λόγους τιμής». Οι γυναίκες ακόμα, μαζί με τα παιδιά –παρόλο που δεν βρίσκονται στα πεδία των μαχών- είναι τα πρώτα θύματα σε κάθε πόλεμο και σύρραξη… Για ποια ισοτιμία και ποια ελευθερία μπορούμε λοιπόν να μιλούμε;
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και η κυβέρνηση Αναστασιάδη
πλήττουν τις γυναίκες

Οι πολιτικές της Κυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ, παρά το success story, συνεχίζουν να πλήττουν τις εργασιακές σχέσεις, να διαλύουν το κοινωνικό κράτος και να ιδιωτικοποιούν υπηρεσίες κοινωνικής ωφέλειας ενώ το όφελος από την όποια ανάπτυξη διοχετεύεται στους λίγους και προνομιούχους.

Πως όμως να μην εξοργίζονται οι γυναίκες για τη νοοτροπία που διέπει την κυβέρνηση, αφού έχει χρηματοδοτήσει ως «προϊόν καινοτομίας» την κατασκευή και κυκλοφορία ενός αντρικού ουροδοχείου σε σχήμα σκυμμένης γυναίκας.

Τι να αναμένουν όταν σε μια περίοδο που αυξάνονται οι καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων το μόνο που βλέπουμε είναι απονομές προεδρικής χάρης και ποινές χάδι σε καταδικασμένους παιδεραστές;

Τι αντιλήψεις έχουν οι κυβερνώντες για τους ρόλους άνδρα – γυναίκας στη σύγχρονη οικογένεια και κοινωνία, όταν απέρριψαν την παραχώρηση επιδόματος πατρότητας σε όλους τους πατέρες ανεξάρτητα εάν είναι νυμφευμένοι ή όχι; Την ίδια ώρα εξαγγέλλουν Στρατηγικές για αντιμετώπιση δήθεν του Δημογραφικού προβλήματος και της υπογεννητικότητας.

Πότε θα καταλάβει η Κυβέρνηση Αναστασιάδη ότι κλείνοντας κρατικές δομές φροντίδας και παραχωρώντας άλλες στον Αρχιεπίσκοπο, η γυναίκα και η οικογένεια των λαϊκών στρωμάτων χάνει ένα πολύτιμο αποκούμπι;

Γιατί στην Κύπρο της ανάπτυξης η άδεια μητρότητας είναι μόνο 18 εβδομάδες; Πότε θα εφαρμοστεί επιτέλους ένα σχέδιο πληρωμένης γονικής άδειας στον τόπο μας;

Πώς πρέπει να νιώθουμε όταν η Πολιτεία αποτυγχάνει να στηρίξει με κοινωνικά μέτρα και με εκσυγχρονισμό του οικογενειακού δικαίου τις χιλιάδες γυναίκες μονογονιούς που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους και με ένα εισόδημα;

Πόσο ικανοποιημένοι μπορούμε να είμαστε για το γεγονός ότι το 2018 υποχρεωθήκαμε να θεσπίσουμε ειδική νομοθεσία ώστε να προστατεύεται ο δημόσιος θηλασμός και να ενισχύεται η προστασία της εργαζόμενης μητέρας από απόλυση;

Στα θέματα βίας κατά των γυναικών, πώς μπορεί η Κυβέρνηση να πανηγυρίζει για την κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης όταν αποδεδειγμένα την έχει κουτσουρέψει για οικονομικούς λόγους, υποσχόμενη δήθεν αναδιάρθρωση, εκσυγχρονισμό και μεταρρύθμιση των ΥΚΕ;

Τι συμβαίνει με τα κυκλώματα σωματεμπορίας γυναικών στην Κύπρο, όταν στις πρόσφατες συλλήψεις, οι 3 από τους 5 συλληφθέντες ήταν αστυνομικοί;

Γιατί η Κυβέρνηση δεν καταφέρνει εδώ και τόσο χρόνια να στελεχώσει και να λειτουργήσει πραγματικά το Κέντρο Μαστού για τις χιλιάδες γυναίκες που περνούν τη δοκιμασία του καρκίνου, ενώ την ίδια ώρα πανηγυρίζουν σε πορείες και γκαλά για τις μεσοβέζικες λύσεις που δίνουν;

Όλα αυτά φανερώνουν τι σημαίνει δεξιά, νεοφιλελευθερισμός και συντήρηση στην πράξη, στην ζωή και στην καθημερινότητα του καθενός και της καθεμιάς.

8η του Μάρτη: κάλεσμα δράσης

Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ καλεί τις γυναίκες του τόπου να πυκνώσουν τις γραμμές του, για Συλλογική δράση, αγωνιστική διεκδίκηση για όσα μας ανήκουν:

 Να συνεχίσουμε –Ελληνοκύπριες και Τουρκοκύπριες- την πάλη για ειρηνική λύση του κυπριακού που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση, επανένωση και αποστρατιωτικοποίηση του νησιού μας!

 Να υπερασπιστούμε δυναμικά τις κατακτήσεις των γυναικών και του εργατικού κινήματος, το κοινωνικό κράτος και το δημόσιο πλούτο της χώρας μας,

 Να παλέψουμε ώστε τα οράματα της Κυβέρνησης για ανάπτυξη να μην περιορίζονται σε καζίνο και πύργους χρυσοπληρωμένων διαβατηρίων,

 Να απορρίψουμε τις πολιτικές της ΕΕ που βυθίζουν τους λαούς στη λιτότητα και τη φτώχεια και στρατιωτικοποιούν επικίνδυνα την ήπειρο μας, διεκδικώντας ταυτόχρονα μια άλλη Ευρώπη, την Ευρώπη των Λαών!

 Να συνεχίσουμε την πάλη για την κοινωνία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης που θα διασφαλίζει στην πράξη την κοινωνική ισότητα και την ισοτιμία των φύλων!

8 Μαρτίου 2019