Όταν βολεύει να κρύβουν την ειρήνη, της Μύριας Αρκαδίου

 Την 8^η του Μάρτη, όταν τα δελτία ειδήσεων έψαχναν να τιμήσουν την γυναίκα, ανάμεσα σε ρεπορτάζ από ανθοπωλεία και νυχτερινά μαγαζιά, εκατοντάδες γυναίκες της Κύπρου ένωσαν τα χέρια και φώναξαν για την Ειρήνη. Ελληνοκύπριες και Τουρκοκύπριες, γυναίκες τούτου του τόπου. Προσπέρασαν το συρματόπλεγμα και αντάμωσαν με κλαδιά ελιάς για να στείλουν το μήνυμα της Ειρήνης και της Επανένωσης.

Εκατοντάδες γυναίκες, δήλωσαν παρών στο κάλεσμα 45 και πλέον ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών οργανώσεων και συμμετείχαν προς τιμή της ημέρας της γυναίκας σε αυτό το δικοινοτικό συναπάντημα για ειρήνη στην Κύπρο.

Και όμως, σε μια τέτοια εκδήλωση που έπρεπε να γίνει γνωστή για το περιεχόμενο της και την επιτυχία της, για την δίψα όλου αυτού του κόσμου για τη λύση, τα ΜΜΕ την άφησαν στο περιθώριο. Ούτε τα τραγούδια τους άκουσαν που έσμιξαν και έγιναν χορός, ούτε τη συγκίνηση όλου αυτού του κόσμου που ανέδειξαν. Ίσως να φταίει η απουσία της δεξιάς, ίσως να φταίνε οι παλινδρομήσεις της, ίσως να φταίει ότι το ναυάγιο στο Κυπριακό σήμερα εξυπηρετεί περισσότερο από την ελπίδα.

Είναι παραδεκτό ότι ο κάθε τηλεοπτικός σταθμός επιλέγει, όπως ο αρχισυντάκτης του κρίνει ορθό, τι θα μεταδοθεί στις ενημερωτικές του εκπομπές και τι θα μείνει στο περιθώριο . Στις 8 Μαρτίου, λοιπόν, τα ΜΜΕ σχεδόν στο σύνολό τους ,επέλεξαν συνειδητά να αφήσουν στο περιθώριο από τα κεντρικά τους δελτία ειδήσεων την γυναίκα και τον αγώνα της για απελευθέρωση και ειρήνη στο νησί. Κάθε φορά  που η κυβέρνηση σκαλώνει στο Κυπριακό, κάθε φορά που κάποιοι θυμούνται πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα από μια διχοτόμηση, κάθε φορά που οι δικοί μας «πατριώτες» στηρίζουν προτάσεις του εθνικιστικού ΕΛΑΜ στη Βουλή και γυρίζουν όλα μπούμερανγκ, η λύση μπαίνει στο περιθώριο.

Στις 8 Μαρτίου 2017, Τουρκοκύπριες και Ελληνοκύπριες γυναίκες ζύμωσαν το ψωμί της ειρήνης , κάτω από τον ίδιο ουρανό και φώναξαν μαζί «Εμπρός για την Ειρήνη–Hade Baris». Για ακόμα μια φορά το γυναικείο κίνημα της Κύπρου ήταν  μπροστά στον αγώνα για την απελευθέρωση και την επανένωση του τόπου μας. Γιατί οι Γυναίκες Παλεύουμε για την Ειρήνη, Αγωνιζόμαστε για ισοτιμία, Διεκδικούμε Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Οι γυναίκες πρέπει να είναι παρούσες και να πρωτοστατούν για την ενότητα, για τους αγώνες που θα έρθουν μέχρι την πολυπόθητη λύση. Μόνο έτσι δεν θα επιτρέψουν ξανά στον ιμπεριαλισμό να μαυροφορέσει η Μαρία και η Αϊσέ.

Μύρια Αρκαδίου

Μέλος ΓΣ ΠΟΓΟ

Πολιτικός Επιστήμονας