Σκεύη Κουκουμά: Πώς θα σηκώσουμε τον ήλιο της ειρήνης και της ισοτιμίας πάνω από τον ουρανό της πατρίδας μας αν λείπει το άλλο μισό του ουρανού, οι γυναίκες;

 Χαιρετισμός Σκεύης Κουκουμά, Γ.Γ. ΠΟΓΟ στη Δικοινοτική Εκδήλωση της ΠΟΓΟ και του Συμβουλίου Γυναικών Κόμματος Ενωμένη Κύπρος-29.5.13

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Θα ήθελα να εκφράσω την χαρά μου για την πραγματοποίηση της σημερινής συζήτησης. Στη δική μας αντίληψη οι δικοινοτικές συναντήσεις έχουν ακόμη περισσότερη σημασία όταν μέσα από αυτές συντελείται ουσιαστικός διάλογος και ανταλλαγή απόψεων. Έτσι γίνεται ολοένα και περισσότερο αντιληπτό ότι οι δυο κοινότητες, έχουν τις ίδιες ρίζες, ένα κοινό παρελθόν αλλά ταυτόχρονα αντιμετωπίζουν και στις σημερινές συνθήκες τα ίδια ή παρόμοια προβλήματα, έχουν τις ίδιες ανάγκες και ανησυχίες.

Αγαπητές Φίλες,

Ακόμα μια εκδήλωση, ακόμα μια αντάμωση των γυναικών της Κύπρου βρίσκει την πατρίδα μας ακόμα διαιρεμένη από το συρματόπλεγμα της ντροπής. Ακόμα αντιμέτωπη με την ξένη κατοχή και τον εποικισμό. Με το σοβινισμό να δηλητηριάζει ακόμα μυαλά και συνειδήσεις νέων ανθρώπων. Σήμερα όμως δεν θα καταπιαστούμε με το καθεαυτό κυπριακό πρόβλημα και τις πτυχές του.

Η ουσία της σημερινής συζήτησης είναι οι γυναίκες της Κύπρου -Ελληνοκύπριες και Τουρκοκύπριες μαζί- να φωτίσουμε τη γυναικεία διάσταση που έχει η παγκόσμια οικονομική κρίση που αναπόφευκτα εκδηλώθηκε και στο νησί μας, ένθεν και ένθεν του συρματοπλέγματος. Είναι άλλωστε πολύ καλά γνωστό σε όλες μας ότι αν τούτο το σύστημα της εκμετάλλευσης – ο καπιταλισμός- χτυπά μια φορά τους άντρες εργαζόμενους, τις γυναίκες τις χτυπά διπλά. Ότι –είτε σε περιόδους ανάπτυξης είτε σε περιόδους κρίσης- το σύστημα λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε οι ανισότητες και οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών συντηρούνται και αναπαράγονται.

Η εκτίμηση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας δείχνει ότι μέσα στο 2013 θα χαθούν ακόμη 11 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.  Μέχρι το 2007 η ανεργία στις γυναίκες σε παγκόσμια βάση ήταν στο 5.8%  σε σχέση με 5,3% στους άντρες με την εμφανή διαφορά στο 0.5%. Το Δεκέμβρη του 2012, σύμφωνα πάντα με τις μετρήσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, η διαφορά αυξήθηκε στο 0.7%. Σε απόλυτους αριθμούς αυτό σημαίνει ότι χάθηκαν περίπου 13 εκατομμύρια θέσεις εργασίας τις οποίες κατείχαν γυναίκες. Να σημειώσουμε εδώ ότι στα ποσοστά αυτά περιλαμβάνονται μόνο οι καταγεγραμμένες και δηλωμένες θέσεις εργασίας. Με δεδομένο ότι η μαύρη και αδήλωτη εργασία που μεταφράζεται σε σκληρότερες και πιο απάνθρωπες συνθήκες εργασίας κτυπά πρώτα τις γυναίκες και τα γυναικεία επαγγέλματα (οικιακές βοηθοί, καθαρίστριες, εργάτριες σε ραφτάδικα) σημαίνει ότι η ανεργία στις γυναίκες είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Είναι συνεπώς φανερό ότι η εργαζόμενη γυναίκα πλήττεται πιο έντονα. Γιατί αυτές οι αντεργατικές πολιτικές που επιβάλλονται χτυπούν όλους τους εργαζόμενους, όμως τις εργαζόμενες τις συνθλίβουν. Γιατί όταν οι δημόσιες υπηρεσίες πρόνοιας και υγείας κουτσουρεύονται και ιδιωτικοποιούνται, οι εργαζόμενες μητέρες χάνουν ένα σημαντικό αποκούμπι στον αγώνα να αντεπεξέλθουν στα πολλαπλά καθήκοντα τους. Γιατί όταν συρρικνώνονται μια σειρά από παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας με το κλείσιμο δεκάδων εργοστασίων σε όλο τον κόσμο, μένουν στην ανεργία χιλιάδες γυναίκες που κατά ένα μεγάλο ποσοστό απασχολούνταν σε αυτούς. Γιατί η μαύρη εργασία και η ανεργία που αυξάνονται συνεχώς, μέσα στις γυναίκες σαρώνουν. Γιατί η μερική και προσωρινή απασχόληση, τα ευέλικτα ωράρια επεκτείνονται δραματικά για τις γυναίκες, ενώ η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης δυσχεραίνει επιπρόσθετα τη γυναίκα που είναι επιφορτισμένη με την ευθύνη της μητρότητας. Διαχρονικά και σε όλες τις στατιστικές για την ανεργία, τη φτώχεια, την εργασιακή ανέλιξη κλπ οι γυναίκες συστηματικά βρίσκονταν σε δυσμενέστερη θέση, όμως σε συνθήκες κρίσης η κατάσταση γίνεται δραματική.

Στη δική μας αντίληψη, τα φαινόμενα της εκμετάλλευσης της γυναίκας δεν τα γέννησε η οικονομική κρίση. Η κρίση του συστήματος απλά τα όξυνε και τα μεγέθυνε. Όσο όμως οι αδικίες και η ανισότητα των φύλων αυξάνουν το κέρδος, το σύστημα δεν θα τις καταργήσει ποτέ!

Αγαπητές φίλες

Η ελληνοκυπριακή κοινότητα βιώνει αυτή την περίοδο μια δραματική κατάσταση που μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτή του 1974. Οι πολιτικές του ΔΝΤ και της ΕΕ, όπως εκφράστηκαν με τις αποφάσεις των Eurogroup στις  15και 25 του Μάρτη και η υπαγωγή της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Τρόικα και στα Μνημόνια (όπως συμβαίνει και με άλλες χώρες της ευρωζώνης) θα σημάνουν ένα τεράστιο πισωγύρισμα στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και της νεολαίας. Ανεργία, ιδιωτικοποιήσεις, λιτότητα, περικοπές, απολύσεις, κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι όλα όσα συνθέτουν το μέλλον μας. Η εκτίμηση η δική μας είναι ότι ο δρόμος του μνημονίου οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο που θα γεννά νέες απαιτήσεις, εκβιασμούς και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Είναι επίσης εμφανές ότι οι αποφάσεις που μας επιβάλλονται από την Ε.Ε και το ΔΝΤ εμπεριέχουν και πολιτικά κριτήρια. Για αυτό εκτιμούμε ότι το Κυπριακό και το φυσικό αέριο αποτελούν σημεία στην μεσοπρόθεσμη ατζέντα που έχουν θέσει.

Εμείς αντιπροτείνουμε το δρόμο της οργάνωσης, της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της ελπίδας.

• Εργαζόμαστε για την οργάνωση των εργαζομένων –ανδρών και γυναικών- ώστε να αντισταθούν σε απολύσεις και μειώσεις μισθών κι ωφελημάτων από τους μεγαλοεπιχειρηματίες του νησιού.
• Προτείνουμε το δρόμο της αντίστασης στις πολιτικές της ΕΕ, του ΔΝΤ και της κυβέρνησης Αναστασιάδη που έχουν τη φιλοσοφία που ενισχύει τα ντόπια και ξένα μονοπώλια. Αντιστεκόμαστε στα μέτρα που καταργούν κοινωνικές δαπάνες, τις επενδύσεις στους τομείς της υγείας και της παιδείας.
• Δουλεύουμε με ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα της Κύπρου για να διαμορφωθεί ένα πλατύ δίκτυο αλληλεγγύης και έμπρακτης στήριξης στις οικογένειες που δυσκολεύονται να καλύψουν τις βασικές ανάγκες διατροφής και ένδυσης.
• Καλούμε τον κυπριακό λαό να πορευτεί σε ένα δρόμο που είναι δύσκολος αλλά είναι ο μόνος που μπορεί να ξαναφέρει την ελπίδα. Να απεμπλακούμε άμεσα από το Μνημόνιο –ακόμα και αν αυτό σημαίνει έξοδο της Κυπριακής Δημοκρατίας από το ευρώ- και να αρχίσουμε μια πορεία οικονομικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης του τόπου μας επενδύοντας στους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας που θα υπηρετούν τις ανάγκες του λαού μας και όχι το κεφάλαιο και τη δίψα του για κέρδος. Να σχεδιάσουμε επιστημονικά την αξιοποίηση του φυσικού αερίου ώστε οι νέες γενιές να δρέψουν τους καρπούς του φυσικού μας πλούτου.

Αγαπητές φίλες

Μπορεί οι καιροί στο επίπεδο της οικονομίας να είναι δίσεκτοι και οι συνθήκες, να μην ευνοούν όλους εμάς που σκεφτόμαστε διαφορετικά, όλους εμάς που πιστεύουμε ότι για να ευημερήσει πραγματικά η Κύπρος πρέπει να επανενωθεί το νησί μας και ο λαός μας να γίνει κυρίαρχος των εξελίξεων. Από εμάς είναι σίγουρο ότι η υπόθεση της απελευθέρωσης και επανένωσης της Κύπρου δεν πρόκειται να υποβιβαστεί, δεν πρόκειται να μπει σε δεύτερη μοίρα.

Απέναντι μας έχουμε δύο σχολές σκέψεις για το κυπριακό, οι οποίες είναι επικίνδυνες για το μέλλον του λαού μας. Η μια που συμβιβάζεται με τα σχέδια των ξένων δυνάμεων για κλείσιμο του κυπριακού με λύσεις που θα υπηρετούν τα συμφέροντα τους και όχι το συμφέρον του λαού μας. Η δεύτερη αφορά όσους από καιρό έχουν αποφασίσει ότι δεν θέλουν λύση ομοσπονδίας και επ’ αφορμής της κρίσης και με επιχείρημα την καλή προετοιμασία θα στείλουν ουσιαστικά τη διαδικασία της λύσης στις ελληνικές καλένδες. Για εμάς δεν υπάρχει δίλημμα μεταξύ του να αποδεχτούμε μια άδικη, συνομοσπονδιακή λύση που θα μαγειρέψει το ΝΑΤΟ και του να συμβιβαστούμε με το διαιρετικό στάτους κβο και τη διχοτόμηση. Εμείς στεκόμαστε απέναντι και από τις δυο αυτές προσεγγίσεις του κυπριακού.

Για εμάς το μέλλον που επιλέγουμε είναι μονόδρομος: τερματισμός της κατοχής και του εποικισμού, επανένωση της Κύπρου με ομοσπονδιακή λύση, αποστρατιωτικοποίηση του νησιού και αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων. Και πιστεύουμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό στις διακοινοτικές διαπραγματεύσεις που θα γίνουν στο μέλλον να κτίσουμε πάνω σε ό,τι θετικό έγινε την προηγούμενη περίοδο και ιδιαίτερα κατά τις συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ.

Η δίκαιη λύση, η λευτεριά και η επανένωση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ξανασμίξει η εργατική τάξη της Κύπρου, για να ξανασμίξει ο λαός του νησιού μας και να γίνει πραγματικά κυρίαρχος της μοίρας και της Ιστορίας του. Σε αυτούς τους αγώνες και σε αυτό το μέλλον, οι γυναίκες της Κύπρου και οι προοδευτικές γυναικείες οργανώσεις δεν μπορούν να λείπουν. Γιατί πώς θα νικήσει ο αγώνας του λαού μας για λευτεριά και επανένωση, αν λείπει το άλλο μισό του κυπριακού λαού: οι Κύπριες γυναίκες; Πώς θα νικήσουν οι αγώνες της εργατικής τάξης για τα δίκαια και τα δικαιώματα της αν λείπει το άλλο μισό της εργατικής τάξης: οι εργαζόμενες γυναίκες; Πώς θα σηκώσουμε τον ήλιο της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ισοτιμίας πάνω από τον ουρανό της πατρίδας μας αν λείπει το άλλο μισό του ουρανού: οι γυναίκες;

Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ εκφράζει την ετοιμότητα του η σημερινή εκδήλωση να είναι έναυσμα για να δώσουμε μια νέα ώθηση στο κίνημα της επαναπροσέγγισης, της κοινής δράσης και του κοινού αγώνα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων γυναικών.