Το δικαίωμα της γυναίκας στην αυτοδιάθεση του σώματος και της ζωής της είναι αδιαμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο

Ανακοίνωση Γυναικείου Κινήματος ΠΟΓΟ για το «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές».

Θύελλα αντιδράσεων έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα σχετικά με το «1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας: Όρια και Επιλογές». Το Συνέδριο, τελικά έχει ακυρωθεί εξαιτίας των αντιδράσεων που προκλήθηκαν, ιδιαίτερα μετά την προβολή του βίντεο προώθησης του. Σε αυτό, αναπαράγονται σεξιστικά και υποτιμητικά στερεότυπα για το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία και την «υποχρέωση» που έχει να κάνει παιδί, πράγμα που σύμφωνα με το βίντεο είναι ο πιο σημαντικός ρόλος που μπορεί να επιτελέσει μια γυναίκα.

Στο συνέδριο είχαν κληθεί ως ομιλητές σχεδόν αποκλειστικά άντρες γυναικολόγοι, ιερείς και πολιτικοί, ανάμεσα τους και ο Υπουργός Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, Πρόδρομος Προδρόμου. Η σύσταση της ομάδας των ομιλητών προκαλεί εντύπωση καθώς ένα αποκλειστικά επιστημονικό ζήτημα θα απασχολούσε τις τοποθετήσεις ιερέων, την ίδια στιγμή που οι γυναίκες ομιλήτριες είναι ελάχιστες.

Το δικαίωμα της γυναίκας στην αυτοδιάθεση του σώματος και της ζωής της είναι αδιαμφισβήτητο και αδιαπραγμάτευτο. Οι γυναίκες δεν υπάρχουν για να επιτελέσουν υποχρεωτικά τον ρόλο της μητέρας, ούτε είναι αυτές υπεύθυνες για την γονιμότητα και τη δημογραφική πολιτική της χώρας τους. Οι γυναίκες, όπως και οι άντρες, έχουν δικαίωμα να αποκτήσουν ή να μην αποκτήσουν παιδί, έχουν δικαίωμα να το μεγαλώσουν εντός ή εκτός γάμου, με σύντροφο ή χωρίς,  έχουν δικαίωμα στην υιοθεσία, έχουν δικαίωμα να αφιερωθούν σε πολλά περισσότερα πράγματα από αυτά που επιβάλλουν τα αναχρονιστικά στερεότυπα του φύλου, τα οποία περιορίζουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες.

Ταυτόχρονα οφείλουμε να υπογραμμίσουμε πως το πρόβλημα της υπογονιμότητας, σύμφωνα με έρευνες, οφείλεται 40% στις γυναίκες, 40% στους άνδρες και 20% σε άλλους λόγους. Οι διοργανωτές του συνεδρίου ωστόσο, επέλεξαν να μην αναφερθούν καθόλου στην υπογονιμότητα των ανδρών και να μην διερευνήσουν κανένα από τους λόγους στους οποίους μπορεί αυτή να οφείλεται, εκτός βέβαια από την «ανικανότητα» των γυναικών, προβάλλοντας μιας γυναίκα πάνω από τα 40 ως ένα άχρηστο αντικείμενο, το οποίο έχει απωλέσει την ικανότητα να προσφέρει στην κοινωνία μέσω της γέννησης ενός παιδιού.

Είναι όμως ενδιαφέρον να εξετάσουμε σε ποιες συνθήκες βρίσκονται οι γυναίκες και τα ζευγάρια σήμερα, και ποια εμπόδια αντιμετωπίζουν στη διαδικασία απόκτησης παιδιού. Η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί και ταυτόχρονα το ψηλό κόστος ζωής, η αύξηση των ωρών εργασίας και τα κατακερματισμένα ωράρια και ο ταυτόχρονος περιορισμός των κοινωνικών, πολιτικών και θεσμικών μέτρων και υποδομών που να στηρίζουν τη μητρότητα ως κοινωνική ευθύνη είναι μόνο μερικά από αυτά. Επιπρόσθετα, οι θεραπείες υπογονιμότητας είναι περιορισμένες στα πλαίσια της δημόσιας υγείας, με την επιδοματική στήριξη που λαμβάνουν τα ζευγάρια να είναι μικρή και να έρχεται με τεράστια καθυστέρηση.

Τέλος, δεν μπορούμε παρά να σχολιάσουμε πόσο ενδιαφέρον θα ήταν να ακούσουμε την τοποθέτηση του κ. Προδρόμου στο πλαίσιο του συνεδρίου, με θέμα «Η ενημέρωση σε θέματα γονιμότητας στο κυπριακό εκπαιδευτικό σύστημα.» όταν στις μέρες μας το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας αρνείται να εκσυγχρονίσει το μάθημα της Σεξουαλικής Αγωγής στα σχολεία βρίσκοντας κωλύματα που προέρχονται από τα κοινωνικά ταμπού και την εκκλησιαστική ηθική.