Ο πολύπλευρος ρόλος της γυναίκας και η πανδημία του κορωνοϊού

Της Πέρσας Κορφιάτη, Ειδικής Εγγεγραμμένης Ψυχολόγου

«Στην αρχή του εγκλεισμού ήταν όλα φρικτά!, λέει η Άννα που δουλεύει στη βιομηχανία της φαρμακευτικής. Δεν μπορούσα να οργανωθώ μεταξύ τις επαγγελματικές βίντεο-κλίσεις, την τήλε-εκπαίδευση των τριών παιδιών μου, το μαγείρεμα, τις οικιακές δουλειές, τι ώρα θα κλείσω το βράδυ τον υπολογιστή μου… ένας ατελείωτος μαραθώνιος…»

«Ο εγκλεισμός ήταν η καταδίκη μου… καταθέτει η Αμέλεια, με τον άντρα μου στο σπίτι, τον αλκοολισμό του και τον θυμό του, ο φόβος και η αγωνία με κυρίευε… με τα παιδιά στο σπίτι και εγώ είχα απολυθεί από τη δουλειά,…»

Κραυγές πόνου που δύσκολα έχουν φωνή. Οι Γυναίκες κάποιες φορές δε μιλούν για να μη δείξουν την ευαλώτητα τους ή την αδυναμία τους. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν υπάρχει κατανόηση ή εκτίμηση στον περίγυρο τους, επαγγελματικό ή οικογενειακό, είτε γιατί φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους, ή να τους ασκηθεί επικριτική και υποτιμητική κριτική.

Ο Κορονοιός έχει επιδράσει σε όλους τους τομείς της ανθρωπότητας. Παράλληλα, παρατηρείται μια δυσανάλογη επιρροή μεταξύ των αντρών και των γυναικών, καθώς η ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων στην επαγγελματική καταξίωση και στην οικονομική τους κατάσταση, υπάρχει μέχρι σήμερα, παρά τους αμέτρητους αγώνες των γυναικών να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα με τους άντρες. Παρατηρήθηκε ότι ήταν περισσότερο το ποσοστό των γυναικών που έμειναν στο σπίτι με τα παιδιά, είτε γιατί μπορούσαν να διατηρήσουν την τηλεργασία τους, είτε γιατί δυστυχώς έχασαν τη δουλεία τους.

Επιπρόσθετα, είναι συχνότερο οι γυναίκες να ανήκουν στον τομέα της ανεπίσημης οικονομίας και της αδήλωτης εργασίας. Άρα και οι πρώτες που ένιωσαν την αρνητική επίπτωση του εγκλεισμού κατά την πανδημία.

Ανά το παγκόσμιο, 740 εκατομμύρια γυναικών δουλεύουν στην ανεπίσημη οικονομία, κάτι που αντικατοπτρίζει το ποσοστό των 58.1% όλων των γυναικών που δουλεύουν στον κόσμο. Δουλεύοντας στην ανεπίσημη οικονομία, σημαίνει απουσία δικαιωμάτων που υπάρχουν στις δηλωμένες εργασίες. Όπως επίδομα ασθενείας, άδεια αναρρωτική, επίδομα ανεργίας, κοινωνικές ασφαλίσεις, και πολλά άλλα.

Όλα αυτά επιδρούν αρνητικά στον ψυχισμό των γυναικών. Χαρακτηρίζονται από χαμηλή αυτοεκτίμηση, με συναισθήματα κατωτερότητας και με ψυχοσωματικές επιδράσεις, όπως αίσθηση υπέρογκου άγχους, πνιγμού και αγανάκτησης. Κάποιες φτάνουν και σε επίπεδα ψυχικής και σωματικής κόπωσης (psycho–somatic burnout).

Παρατηρήθηκε πως γυναίκες κατά τον εγκλεισμό έχουν διάφορα άλλα συμπτώματα, όπως κατάθλιψη και απομόνωση, ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές με την καθαριότητα και την απολύμανση του σπιτιού, διατροφικές διαταραχές όπως ανορεξία ή βουλιμία, ή υπερφαγία. Συγκεκριμένα κατά τον εγκλεισμό του κορωνοϊού σημειώθηκε αύξηση της παχυσαρκίας. Κάποιες να έχουν καταφύγει στον αλκοολισμό για να αντιμετωπίσουν το κενό που νιώθουν με την απώλεια της δουλειάς και τα υπόλοιπα σημεία αναφοράς της προσωπικότητας τους. Όλα αυτά έχουν πρώτιστα αντίκτυπο στον ψυχισμό της γυναίκας ιδιαίτερα τραγικό, όταν δεν υπάρχει καμία κατανόηση ή βοήθεια στο σπίτι. Κατά συνέπεια, επηρεάζεται και το υπόλοιπο οικογενειακό σύστημα.

Ας μεριμνήσει η πολιτεία και οι υπεύθυνοι των πολιτικών αποφάσεων του τόπου μας, να λάβουν τα απαραίτητα αποτελεσματικά μέτρα ρύθμισης των ανισοτήτων που ταλανίζουν τη γυναίκα του σήμερα. Όσο η ισότητα μεταξύ των δυο φύλων αναπτύσσεται και προστατεύεται, η θέση της γυναίκας θα ενδυναμωθεί και οικονομικά αλλά και κοινωνικά.

Ας μην είναι η γυναίκα η χαμένη αυτής της κρίσης αλλά η κερδισμένη για αυτά που πολέμησε, που θυσιάστηκε και που αξίζει. Η γυναίκα δίνει τη ζωή, την προστατεύει, τη φροντίζει και την ενισχύει με τον πολύπλευρο ρόλο της στη σημερινή κοινωνία.