Σκεύη Κουκουμά: Όταν οι αντεργατικές πολιτικές χτυπούν όλους τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες γυναίκες τις συνθλίβουν

Ομιλία της ΓΓ της ΠΟΓΟ και βουλευτή του ΑΚΕΛ, Σκεύης Κουκουμά στην εκδήλωση της ΠΟΓΟ για την 8η του Μάρτη (Λευκωσία, 08.03.2012)

Είναι πολλοί και πολλές που αυτές τις μέρες θα κάνουν ομιλίες και δηλώσεις, θα εκδώσουν ανακοινώσεις, θα οργανώσουν εκδηλώσεις για τη Μέρα της Γυναίκας και θα μας ευχηθούν «ισότητα» και ευημερία. Άλλοι θα μας πουν ότι το θέμα είναι ζήτημα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Άλλοι, ότι θα πρέπει με κάποιο μαγικό τρόπο να αλλάξουν τα μυαλά των ανθρώπων. Άλλοι και άλλες πάλι, θα ξαναπούν ότι η λύση στο γυναικείο ζήτημα είναι να εφαρμοστεί η ποσόστωση υπέρ των γυναικών σε όλα τα αιρετά πολιτειακά σώματα.

Ως Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ όμως, μαζί με το ΑΚΕΛ και όλο το Λαϊκό Κίνημα της Κύπρου, αυτές τις μέρες, θα μιλήσουμε διαφορετικά από όλους τους άλλους. Εμείς πρώτα από όλα επιμένουμε και θα επιμένουμε στο πραγματικό περιεχόμενο και μήνυμα της 8^ης του Μάρτη. Και το πραγματικό της περιεχόμενο είναι ταξικό και κοινωνικό. Οι εργάτριες της Νέας Υόρκης ξεσηκώθηκαν μέσα σε μια εποχή που ξυπνούσε ολόκληρη η εργατική τάξη και διεκδίκησαν ισοτιμία στη δουλειά και στη ζωή. Και τα διεκδίκησαν από αυτούς που τους τα στέρησαν. Από την εργοδοσία και το κεφάλαιο, οι οποίοι μάλιστα, σε αυτούς τους αγώνες, απάντησαν με βία και καταστολή.

Θα υπενθυμίσουμε ακόμα σήμερα, ότι μπορεί να μιλούμε για την ανισοτιμία του γυναικείου φύλου (και πράγματι πολλές μορφές διάκρισης αφορούν όλες ανεξαιρέτως τις γυναίκες) εντούτοις είναι οι γυναίκες του εργαζόμενου λαού αυτές που σηκώνουν το φορτίο της γυναικείας ανισοτιμίας. Άλλη ανισοτιμία βιώνει –αν βιώνει- μια γυναίκα που προέρχεται από τις υψηλά εισοδηματικές τάξεις και τα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας η οποία είναι σε θέση να απολαμβάνει ανέσεις και μεγάλες ευκολίες για να αντεπεξέλθει στους πολλαπλούς ρόλους. Και άλλη ανισοτιμία υφίσταται μια σκληρά εργαζόμενη γυναίκα, μια γυναίκα από ανήκει στα φτωχά λαϊκά στρώματα του τόπου, που είναι φορτωμένη και με τη δουλειά (που συνήθως είναι λιγότερο ασφαλής και με μικρότερες απολαβές) και με τα καθήκοντα στο σπίτι και την οικογένεια.

Για αυτό, όσα συμβολίζει και όσα συμπυκνώνει η 8^η του Μάρτη προσωποποιούνται στη γυναίκα του εργαζόμενου λαού, στην αγρότισσα, στη νέα γυναίκα που τώρα μπαίνει στη βιοπάλη, στη μετανάστρια, στις γυναίκες που πληρώνουν διπλά και τριπλά το τίμημα κάθε πολέμου που ξεσπά. Σε αυτές τις γυναίκες αφιερώνεται η 8^η του Μάρτη. Όχι στις κυρίες των αστικών σαλονιών, ούτε στα μοντέλα των περιοδικών. Αλλά στις γυναίκες που ζυμώνουν καθημερινά τη ζωή με τον ιδρώτα τους. Στις γυναίκες που όταν σχολάσουν από τη δουλειά, τις περιμένει άλλο ένα μεροκάματο στο σπίτι: να φροντίσουν παιδιά, γονείς, πεθερικά, νοικοκυριό. Στις γυναίκες που τις ρυτίδες τους δεν τις σβήνουν με ακριβές πλαστικές επεμβάσεις, αλλά τις έχουν για παράσημα. Παράσημα ζωής και αγώνων. Αφιερώνεται ακόμα η 8^η του Μάρτη, στις γυναίκες της Κύπρου, που στα χρόνια της προσφυγιάς και της υπομονής, κράτησαν στην καρδιά τους τις φωτογραφίες των αγνοούμενων, κράτησαν αναμμένα τα καντήλια στους τάφους και κράτησαν ψηλά τα λάβαρα της λευτεριάς και του αγώνα. Στις γυναίκες που δεν τους χαρίστηκε τίποτα, αλλά όσα πέτυχαν τα κατέκτησαν με αγώνες και θυσίες.

Παράλληλα, αγαπητές φίλες και φίλοι, η ΠΟΓΟ και το ΑΚΕΛ θα υπενθυμίσουμε αυτές τις μέρες ότι δεν μπορεί κάποιος να διαλαλεί ότι θέλει την ισοτιμία των δύο φύλων και την ίδια ώρα να ακολουθεί μια κοινωνικοοικονομική πολιτική που κατεδαφίζει τα εργατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις. Γιατί ότι όταν τα δικαιώματα των εργαζομένων κουτσουρεύονται, όταν υποβαθμίζεται η κρατική πρόνοια, όταν ιδιωτικοποιούνται οι κοινωνικές υπηρεσίες που αποτελούν μεγάλο αποκούμπι για την εργαζόμενη γυναίκα, τότε τα πράγματα για αυτή γίνονται δύο φορές πιο δύσκολα.  Είναι κανόνας: Όταν οι αντεργατικές πολιτικές χτυπούν όλους τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες γυναίκες τις συνθλίβουν. Για αυτή τη γυναίκα, την εργαζόμενη γυναίκα είναι διπλά απαραίτητο να είναι διασφαλισμένα τα εργασιακά της δικαιώματα, να είναι κατοχυρωμένες οι άδειες μητρότητας, η γονική άδεια, να υπάρχουν πολιτικές στήριξης της εργαζόμενης μητέρας, να εφαρμόζεται ανθρώπινο ωράριο, τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση να είναι τέτοια που να αφήνουν στους απόμαχους της δουλειάς χρόνια ανάπαυσης και ποιοτικής απασχόλησης.

Για αυτό, όταν αυτές τις μέρες θα ακούμε διάφορους και διάφορες να μιλούν για την ισοτιμία των φύλων, τα δικαιώματα της γυναίκας και της μητέρας, μπορούμε να ελέγξουμε την ειλικρίνεια και την αξιοπιστία τους αν τους ρωτήσουμε: Ποια είναι η θέση τους για την αύξηση του κατώτατου μισθού; Τι ψήφισαν για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης; Θα στήριζαν ένα νομοσχέδιο της κυβέρνησης για να είναι πληρωμένη η επιπρόσθετη άδεια μητρότητας; Τι υποστηρίζουν για τις ιδιωτικοποιήσεις; Τότε θα καταλάβουμε ότι τα λόγια τους δεν γίνονται πράξη!

Από την άλλη, η ΠΟΓΟ και το ΑΚΕΛ, πιστεύουμε και παλεύουμε για μια προοδευτική φιλολαϊκή κοινωνική-οικονομική πολιτική που προστατεύει, διευρύνει τα δικαιώματα των εργαζομένων και που απλώνει ένα δίχτυ κοινωνικής στήριξης της γυναίκας στα καθήκοντα της μητρότητας και της φροντίδας των παιδιών. Αυτή η πολιτική βρήκε την έκφραση της στο πρόγραμμα διακυβέρνησης που άρχισε να υλοποιείται το 2008 όταν εκλέγηκε ο πρώτος ΑΚΕΛιστής στην Προεδρία της Κύπρου. Είναι γνωστό άλλωστε ότι αυτό το πρόγραμμα, φέρει τη σφραγίδα της ΠΟΓΟ στα θέματα γυναίκας και ισοτιμία των φύλων.

Η γυναίκα της Κύπρου έκανε πολλά βήματα μπροστά τα τελευταία χρόνια. Ολόκληρο το γυναικείο φύλο βελτίωσε τη θέση του τον τελευταίο αιώνα. Ταυτόχρονα όμως, αγαπητές φίλες, εμείς λέμε πολύ ξεκάθαρα μια μεγάλη αλήθεια: Μέσα στον σημερινό προσανατολισμό της Ευρώπης, όπως καθορίζεται από το χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα το οποίο βασίζεται στην αδικία, την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση των πάντων δεν πρόκειται να ξεριζωθούν οι αιτίες που γεννούν την ανισοτιμία, τις διακρίσεις και όλες τις μορφές καταπίεσης της γυναίκας. Πώς θα υπάρξει φυλετική ισοτιμία ανδρών και γυναικών μέσα σε ένα σύστημα που από τη φύση του αρνείται την κοινωνική ισότητα των ανθρώπων; Αυτό το σύστημα έχει γεράσει, έχει σαπίσει αλλά αρνείται να πεθάνει. Ό,τι είχε να δώσει στην ανθρωπότητα, το έδωσε. Πλέον αποτελεί τροχοπέδη στην εξέλιξη του ανθρώπινου γένους. Υπάρχει μάλιστα και μια πολύ χαρακτηριστική απόδειξη που αφορά και τις γυναίκες: Σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΟΗΕ αν σήμερα οι απολαβές των εργαζόμενων γυναικών σε όλο τον κόσμο αυξάνονταν στο ίδιο επίπεδο με αυτό των ανδρών τότε το ΑΕΠ της Αμερικής θα ήταν 9% υψηλότερο, της ευρωζώνης 13% υψηλότερο και της Ιαπωνίας θα εκτοξευόταν κατά 16%. Εντούτοις αυτό δεν συμβαίνει, παρόλο που όλοι μιλούν για την ανάγκη της ανάπτυξης. Είναι αναπόφευκτο: Δεν μπορεί αυτό το σύστημα, και ούτε θέλει, να δει πιο πέρα από το άμεσο κέρδος του. Τέτοιες αδικίες όπως η ανισότητα των φύλων εφόσον αυξάνουν το κέρδος, το σύστημα δεν θα τις καταργήσει ποτέ! Μπορεί οι καιροί να είναι δίσεκτοι και η εποχή να είναι δύσκολη για όσους σκέφτονται διαφορετικά, εμείς όμως λέμε καθαρά ότι η πραγματική ισοτιμία των δύο φύλων, όπως την οραματιζόμαστε εμείς, σε όλο το πλάτος και βάθος της ζωής βρίσκεται στο σοσιαλιστικό αύριο της κοινωνίας μας, της ηπείρου μας και του πλανήτη μας! Τότε τα λόγια θα γίνουν ζωή και πράξη!

Περαιτέρω, ενώ το γυναικείο ζήτημα είναι, στη δική μας αντίληψη, ταξικό και φυλετικό, ταυτόχρονα το γυναικείο κίνημα της ΠΟΓΟ και όλα τα γυναικεία κινήματα του δικού μας χαρακτήρα είναι επιπρόσθετα και βαθύτατα διεθνιστικά. Αυτες τις μέρες ας στρέψουμε το βλέμμα μας και έξω από τα σύνορα της Κύπρου και της Ευρώπης:

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε εκατομμύρια γυναίκες αποτελούν αντικείμενα δουλεμπορίου, φυλακίζονται μέσα σε μπουντρούμια και εξαναγκάζονται να εκπορνευτούν.

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, η βία σε βάρος των γυναικών από τον άντρα ή το σύντροφο τους έχει καταστεί η πρώτη αιτία αναπηρίας και θανάτου των γυναικών μεταξύ 15 και 44 χρόνων, ξεπερνώντας τους θανάτους από καρκίνο, αυτοκινητικά δυστυχήματα, μαλάρια και πολεμικές συγκρούσεις μαζί. Κάθε δέκα μέρες μία Σουηδή και δύο Γαλλίδες κακοποιούνται μέχρι θανάτου από το σύντροφό τους. Στις δε ΗΠΑ, τρεις γυναίκες κάθε μέρα δολοφονούνται από το σύντροφό τους. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πάνω από το 70% των γυναικών του πλανήτη έχουν βιώσει τη βία –σε οποιαδήποτε μορφή της- κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, 140 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια έχουν υποστεί το μαρτύριο του ακρωτηριασμού των γεννητικών τους οργάνων, γιατί έτσι –σύμφωνα με το «εθιμο»- θεωρούνται καθαρές.

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, εκατομμύρια γυναίκες ζουν σε χώρες όπου δια νόμου απαγορεύεται να μορφωθούν, να εργαστούν, να κυκλοφορήσουν ασυνόδευτες, είναι υποχρεωμένες να καλύπτουν το πρόσωπο και το σώμα τους ενώ χιλιάδες άλλες λιθοβολούνται μέχρι θανάτου, σε δημόσια θέα, για εγκλήματα «τιμής»…

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, εκατό εκατομμύρια γυναίκες έχουν χαθεί από τον παγκόσμιο πληθυσμό επειδή σε δεκάδες χώρες η γέννηση ενός κοριτσιού θεωρείται κατάρα και έτσι τα θηλυκά έμβρυα απορρίπτονται και τα θηλυκά βρέφη αφήνονται να πεθάνουν από πείνα.

Αυτή τη στιγμή που μιλούμε, οι γυναίκες και τα παιδιά δεν βρίσκονται στα πεδία των μαχών, είναι τα πρώτα θύματα σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Αγαπητές φίλες,

Ό,τι κι αν προσπαθούν να μας περάσουν μέσα από τα κανάλια και το lifestyle, η πάλη για τα ιδανικά της γυναικείας χειραφέτησης και της ισοτιμίας των φύλων πρέπει να συνεχιστεί. Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ είναι ο πιο συνεπής και άξιος φορέας αυτής της πάλης, αυτών των ιδανικών γιατί δεν τιμά την 8^η του Μάρτη, σαν να είναι κειμήλιο σε μουσείο. Τιμούμε τη Μέρα της Γυναίκας συνδέοντας την με τους αγώνες για τα σημερινά, καθημερνά προβλήματα της σύγχρονης γυναίκας. Με τα σημερινά καθήκοντα του οργανωμένου γυναικείου κινήματος, με τους σημερινούς πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες. Στο πλευρό του Κόμματος της Εργατικής Τάξης και του Εργαζόμενου Λαού, του ΑΚΕΛ.

Εμπρός φίλες,

–       Να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις των γυναικών από τον οδοστρωτήρα της καπιταλιστικής κρίσης που ισοπεδώνει τους λαούς της Ευρώπης. Να αποτρέψουμε τα σχέδια του ΔΗΣΥ για να εφαρμόσει αντίστοιχες πολιτικές στον τόπο μας!

–       Να πυκνώσουμε τις γραμμές του δημοκρατικού προοδευτικού γυναικείου Κινήματος! Να το μαζικοποιήσουμε και να το ατσαλώσουμε!

–       Να φέρουμε τις γυναίκες της νέας γενιάς στην ομορφιά του αγώνα για την ισοτιμία των φύλων!

–       Να πυρώσουμε τη φλόγα του διεθνισμού και τις αλληλεγγύης προς τις γυναίκες του κόσμου που μαρτυρούν κάτω από δεσμά, κάτω από δεινά που δεν τα χωρεί ο ανθρώπινος νους!

–       Να κάνουμε τη 8^η του Μάρτη λάβαρο της Ιστορίας και να το υψώσουμε ακόμα πιο ψηλά! Ψηλα γιατί είναι σύμβολο αγώνα που θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα!

–       Να ενώσουμε τη φωνή μας με την Παγκόσμια Δημοκρατική Ομοσπονδία Γυναικών που διακηρύττει ότι ο 21^ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των γυναικών γιατί θα είναι ο αιώνας του σοσιαλισμού!

ΖΗΤΩ Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ

ΖΗΤΩ Η ΠΟΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ, ΤΟ ΑΚΕΛ!

ΖΗΤΩ Η 8^Η ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ