Σκεύη Κουκουμά: Η Κύπρος θα μείνει μια πατρίδα και οι Κύπριοι θα μείνουν ένας λαός!

Ομιλία Σκεύης Κουκουμά, Γ.Γ. ΠΟΓΟ στην εκδήλωση μνήμης και τιμής στον Τύμβο Μακεδονίτισσας (18.7.2012)

Αγαπητές φίλες,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ απευθυνόμενες στους ηρωικούς νεκρούς του 1974 που έδωσαν τη ζωή τους  υπερασπιζόμενοι τη δημοκρατία και την ελευθερία της Κύπρου. Συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από εκείνες τις αποφράδες  μέρες του Ιούλη του 1974 οι οποίες στάθηκαν μοιραίες για το μέλλον του τόπου μας. Τα μηνύματα και τα αιτήματα της Ιστορίας για να μην ξαναζήσουμε τέτοιο όλεθρο αλλά και για να αποσείσουμε την κατάρα της κατοχής από το σβέρκο του λαού, είναι ξεκάθαρα:

Το πιο τρανό μήνυμα όμως αναδείχθηκε μέσα από τη θυσία των παιδιών της κυπριακής γης: η αγάπη για την πατρίδα και η ετοιμότητα να θυσιάσεις τη ζωή σου για την πατρίδα και το λαό της. Αυτό το μήνυμα το έγραψαν με το αίμα τους οι ηρωομάρτυρες της ελευθερίες που τιμούμε σήμερα. Ταυτόχρονα δεν ξεχνούμε τους αγνοούμενους μας και συμπαραστεκόμαστε στο δράμα των συγγενών τους. Τιμούμε τους παθόντες και του ανάπηρους του 1974. Στηρίζουμε τους ηρωικούς εγκλωβισμένους. Παλεύουμε για την ανακούφιση του προσφυγικού κόσμου.

Την ίδια ώρα συνεχίζουμε και εντείνουμε τον αντικατοχικό μας αγώνα για επανένωση της Κύπρου, για αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, για αποκατάσταση της ενότητας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, για διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών, για μια λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα και με πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων.  Δεν βολευόμαστε και δεν εφησυχάζουμε με την παρούσα κατάσταση.

Γιατί αν ξεχάσουμε και αν συμβιβαστούμε με το στάτους κβό, τότε οι θυσίες σας θα είναι χαμένες και ταυτόχρονα θα είμαστε καταδικασμένοι να ξαναζήσουμε προδοσίες και τραγωδίες.  Για αυτό όσα εμπόδια κι αν υψώνει η κατοχική δύναμη και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που τη χαϊδεύουν, ο λαός μας δεν θα δικαιώσει το έγκλημα και δεν θα συμβιβαστεί με τη διχοτόμηση. Η Κύπρος θα μείνει μια πατρίδα και οι Κύπριοι θα μείνουν ένας λαός!

Γιατί όσα χρόνια και αν περάσουν ο πόνος για το άδικο και η οργή για την προδοσία δεν θα καταλαγιάσουν. Το πραξικόπημα και η εισβολή δεν ήρθαν από του πουθενά. Ήταν το αποτέλεσμα μιας μακράς προετοιμασίας, πολιτικής, στρατιωτικής και ιδεολογικής. Και όπως έγραφε ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του «όσοι έκαναν το κακό, τους κακοφαίνεται, γιατί και το κακό το θέλανε και το συμφέρον τους το θέλανε, και καλούς πατριώτες θέλουν να τους λένε και αυτό δεν γίνεται».

Εμείς οι γυναίκες της Κύπρου και το οργανωμένο γυναικείο κίνημα της ΠΟΓΟ είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα γα τη δικαίωση της πατρίδας μας. Οι γυναίκες της Κύπρου βίωσαν στο πετσί τους την τραγωδία του κυπριακού λαού. Έκλαψαν τους άντρες τους, τα αδέρφια και τα παιδιά τους. Χιλιάδες άλλες ντυμένες στα μαύρα και ξεριζωμένες από τα σπίτια τους, σήκωσαν μόνες τα βάρη της οικογένειας έγιναν η προσωποποίηση του κυπριακού δράματος. Όμως είναι αυτές οι γυναίκες που στα χρόνια της προσφυγιάς και της υπομονής -μαζί με όλο το λαό- κράτησαν στην καρδιά τους τις φωτογραφίες των αγνοούμενων, κράτησαν αναμμένα τα καντήλια στους τάφους και κράτησαν ψηλά τα λάβαρα της λευτεριάς και του αγώνα! . Κράτησαν ψηλά τα λάβαρα της Κύπρου που έμεινε όρθια κόντρα σ’ όλους τους άνεμους, τα λάβαρο ενός Λαού που ενώ τον νομίζουν νικημένο, θα βγει νικητής!