Σκεύη Κουκουμά: Η απόδοση τιμών σε όσους έριξαν τις πύλες του Προεδρικού αποτελεί ανήθικη προσπάθεια για ξαναγράψιμο της ιστορίας

Ομιλία Σκεύης Κουκουμά, Γ.Γ. ΠΟΓΟ στην εκδήλωση Μνήμης και Τιμής στον Τύμβο Μακεδονίτισσας | 17.7.2013

Τριάντα εννέα Ιούληδες πέρασαν από τότε. Κάθε φορά, τις σειρήνες ακολουθούν τα δάκρυα. Δάκρυα για αυτούς που χάσαμε, δάκρυα για αυτούς που αναζητούμε την τύχη τους, δάκρυα για τη γη που μεγαλώσαμε, αλλά και δάκρυα οργής για αυτούς που μας τους φέρανε.

Αγαπητές συναγωνίστριες,

Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε τους ηρωικούς νεκρούς του 1974 που έδωσαν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία και την ελευθερία της Κύπρου. Έχουν κιόλας περάσει 39 χρόνια από τότε που το ΝΑΤΟ έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο του και έδωσε το πράσινο φως στην Τουρκία να εισβάλει στο νησί μας και να ολοκληρώσει το έγκλημα που άρχισε λίγες μόνο μέρες πριν, με το προδοτικό πραξικόπημα της ΕΟΚΑ Β’. Τα μηνύματα και τα αιτήματα της ιστορίας είναι επιτακτικά μπροστά μας.  Να μην ξαναζήσουμε τέτοιο όλεθρο και  να αποσείσουμε την κατάρα της κατοχής από το σβέρκο του λαού. Ταυτόχρονα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για την διακρίβωση της τύχης ενός εκάστου των αγνοουμένων μας. Τιμούμε τους παθόντες και τους ανάπηρους του 1974 και υποκλινόμαστε μπροστά στους ηρωικούς εγκλωβισμένους. Στεκόμαστε δίπλα στον προσφυγικό κόσμο και παλεύουμε για την ανακούφισή του.

Συναγωνίστριες,

Οι στίχοι της Λένας Παππά μέσα σε δύο γραμμές σκιαγραφούν την τραγική πραγματικότητα της Κυπριακής ιστορίας. «Κι αν η ελπίδα το μέλλον συντηρεί, η μνήμη τρέφει το παρόν, το παρελθόν μας δικαιώνοντας.»

Η ιστορική μνήμη είναι ιδιαίτερα σημαντική μέσα στις σημερινές συνθήκες. Η συναίνεση την οποία αρνήθηκαν όλα τα κόμματα στην προηγούμενη κυβέρνηση, προτείνεται τώρα με ένα στρεβλό και παρεξηγημένο  τρόπο.  Η συναίνεση δεν μπορεί να αποτελεί λευκή επιταγή. Η εμπιστοσύνη δεν μπορεί να υπάρχει όταν δεν υπάρχουν αρχές και θέσεις στις οποίες να βασιστούν τα μετέπειτα βήματα μας. Και προπάντων δεν μπορεί να υπάρξει συναίνεση τη στιγμή που οι πληγές μένουν ανοιχτές χωρίς έστω και μια λιτή απολογία. Σε αντίθεση με τα πεπραγμένα της προηγούμενης Κυβέρνησης, όταν η πολιτεία τιμούσε τους αγωνιστές της Δημοκρατίας, η σημερινή συμμαχία των κομμάτων που συναποτελούν την Κυβέρνηση προτιμούν να εξισώνουν το θύμα με τον θύτη.  Τραγικότερο όλων όμως αποτελεί το γεγονός ότι κάποιοι από τους κεντρικούς πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, που ακόμη και σήμερα αρνούνται τη συγγνώμη στο λαό μας, διαδραματίζουν ρόλο στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Η παρουσία της Κυβέρνησης και η απόδοση τιμών σε όσους έριξαν τις πύλες του Προεδρικού, σε όσους λάβωσαν την δημοκρατία και έδωσαν την αφορμή που έψαχνε η Τουρκία για να υλοποιήσει το ΝΑΤΟικής έμπνευσης σχέδιο διχοτόμησης της χώρας μας, αποτελεί ανήθικη προσπάθεια για ξαναγράψιμο της ιστορίας.

Συναγωνίστριες,

Τριάντα εννέα χρόνια μετά συνεχίζει να είναι εκκωφαντική η σιωπή στα κοιμητήρια των ηρώων μας, ενώ η κατοχή και η συνεχιζόμενη διαίρεση σκιάζει τα όνειρα και τα οράματα του λαού μας. Αυτό δεν μπορεί να είναι το μέλλον του λαού και του τόπου μας.

Στο Κυπριακό μας αναμένουν ιδιαίτερα δύσκολες στιγμές. Η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, οι επιδιώξεις της Τουρκίας στα ενεργειακά αποθέματα που έχουμε, ο ρόλος που της έχει ανατεθεί από το ΝΑΤΟ στην περιοχή, συνθέτουν ένα περιβάλλον στο οποίο η δική μας πλευρά οφείλει να κινηθεί με σύνεση, νηφαλιότητα, σοβαρότητα και πάντα με γνώμονα ότι η επίλυση του Κυπριακού συνεχίζει να αποτελεί το στρατηγικό μας στόχο. Εμείς δυναμώνουμε τον αγώνα μας:

-Για τερματισμό της Τουρκικής κατοχής και του εποικισμού

-Για επανένωση της Κύπρου και του λαού μας με λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων.

Ηρωικά μας παλικάρια,

Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ υπόσχεται ότι δεν θα σταματήσει ούτε στιγμή τον αγώνα. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε ποτέ ξανά να ζήσει η χώρα μας τις μαύρες μέρες του Ιούλη αλλά ούτε και θα αποδεχτούμε η νέα γενιά του τόπου μας να δώσει τη ζωή της για τα άνομα συμφέροντα του ΝΑΤΟ.

Υποσχόμαστε ότι θα σταθούμε ανάχωμα ώστε να μην μαυροφορεθούν ξανά οι μάνες της Κύπρου. Υποσχόμαστε πως στο τέλος θα τα καταφέρουμε, εκεί που έρεε η πυρακτωμένη λάβα του ιμπεριαλισμού, εκεί που έρεε το αίμα των γονιών, αδερφών και  συζύγων, εκεί να ανθίσουν τα γιασεμιά της Κύπρου και της Ειρήνης.

Αιωνία σας η μνήμη.