“Οι γυναίκες της Κύπρου έχουν πλέον την πείρα και τα εφόδια για νέες κατακτήσεις”

Χαιρετισμός Γενικού Γραμματέα ΚΕ ΑΚΕΛ,Άντρου Κυπριανού στην εκδήλωση της ΠΟΓΟ για το Βραβείο Γυναικείας Προσφοράς «Κατίνας Νικολάου και Κλειώς Χριστοδουλίδου»

Είναι ιδιαίτερη η χαρά μου που βρίσκομαι στην εκδήλωση της ΠΟΓΟ απόψε. Είναι συγκινητικό το γεγονός ότι αψηφώντας τις δυσκολίες της πρωτόγνωρης κατάστασης που ζούμε, ερχόμαστε να τιμήσουμε δύο γυναίκες, δύο συντρόφισσες που έτσι έζησαν όλη τη ζωή τους. Αψηφώντας τις δυσκολίες, τα στερεότυπα, τα εμπόδια και προχωρώντας μπροστά. Παλεύοντας για τη γυναίκα,  το μέλλον, για την Κύπρο.

Ελέγκω Παρτζίλη, άλλως η ιστορία της ΠΟΓΟ χαραγμένη σε ένα όνομα. Για χρόνια ολόκληρα έλεγαν Ελέγκω Παρτζίλη και εννοούσαν ΠΟΓΟ, εννοούσαν δράση, εννοούσαν προσφορά. Το κορίτσι του σχολείου της Φανερωμένης που ξεσήκωσε τις μαθήτριες για να διαμαρτυρηθούν επειδή μια συμμαθήτρια τους δεν είχε να πληρώσει για τις εξετάσεις της και της απαγορεύτηκε να συμμετέχει, η γυναίκα που μπήκε μπροστά για να τιμηθεί η διεθνής μέρα της Γυναίκας στην Κύπρο, που πάλεψε για δεκαετίες ολόκληρες για τη γυναίκα, για τα παιδιά, για να στηρίξει τους πρόσφυγες, τη φτωχολογιά, το πολιτικό στέλεχος που παραχώρησε τη βουλευτική έδρα γιατί έκρινε ότι ο συνυποψήφιος της θα ήταν πιο χρήσιμος για την κοινοβουλευτική ομάδα του ΑΚΕΛ από την ίδια. Με τη στόφα μιας γυναίκας που βάζει το εμείς πάνω από το εγώ, που τολμά να σταθεί μπροστά, που με ανιδιοτελή προσφορά αγωνίζεται για τους αδύναμους, η Ελέγκω Παρτζίλη τίμησε το αξίωμα της Προέδρου της ΠΟΓΟ, την τιμή να είναι μέλος του ΑΚΕΛ, στέλεχος του Λαϊκού Κινήματος.

Χριστίνα Δημητριάδου, που πήρε τη σκυτάλη σε μια εποχή κρίσιμη, που πέρασε τη θύελλα της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, τη δοκιμασία των δύσκολων χρόνων της δεκαετίας του ΄90 για το ΑΚΕΛ. Μια πορεία γεμάτη ανήφορο και δύσκολες μάχες. Όμως η Χριστίνα πάντα εκεί, βράχος. Με το χαρακτηριστικό της χαμόγελο ριχνόταν στη δουλειά με την όρεξη και τον ενθουσιασμό που έχουν όσοι πιστεύουν, όσοι ονειρεύονται, όσοι κάνουν τη θεωρία πράξη. Η θητεία της στην ΠΟΓΟ συνδέθηκε με πολιτικούς αγώνες για την απελευθέρωση της γυναίκας, για τους εργαζόμενους, για την Κύπρο. Η Χριστίνα ανέβηκε στην ιεραρχία του ΑΚΕΛ, στην Κεντρική Επιτροπή και στο Πολιτικό Γραφείο. Δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει σκληρά, ούτε ως απλό μέλος που είναι σήμερα, επιβεβαιώνοντας ότι οι ΑΚΕΛιστές αποδεσμεύονται, αλλά δεν αποστρατεύονται.

Οι δύο γυναίκες που τιμούμε απόψε είναι από μόνες τους παράδειγμα για όλους μας. Όλα όσα ζούμε αυτή την περίοδο δοκιμάζουν το σθένος μας, δοκιμάζουν την υπομονή και τις αντοχές μας. Οφείλουμε να παραδειγματιστούμε από αυτούς που οδήγησαν το Λαϊκό Κίνημα ψηλά. Να βρούμε και εμείς σήμερα τη δύναμη και τους τρόπους να δουλέψουμε για να το διατηρήσουμε στη θέση που του αξίζει.

Στις επαφές μας με τους εργαζόμενους, με τον κόσμο εκεί έξω, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα μικρά και μεγάλα προβλήματα, τις καυτές ανάγκες της περίεργης πλέον καθημερινότητας μας. Προβλήματα επιβίωσης, προβλήματα πολύπλοκα και σύνθετα. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες που κάθε κρίση τις κτυπά διπλά. Το κοινωνικό κράτος υποχωρεί, συρρικνώνεται και το σύστημα τους φορτώνει πολλαπλούς ρόλους. Μόνο η οργάνωση μπορεί να τους δώσει δύναμη να αγωνιστούν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους. Μόνο αν οι γυναίκες ενώσουν τις δυνάμεις τους και διεκδικήσουν. Αν συνειδητοποιήσουν ότι τα προβλήματα τους δεν απορρέουν μόνο από κάποιες ξεπερασμένες αντιλήψεις αλλά και από το υφιστάμενο κοινωνικό – οικονομικό σύστημα. Αυτός ακριβώς ο ορθός προσανατολισμός του αγώνα του γυναικείου κινήματος της Κύπρου, είναι που τον καθιστά επίκαιρο και αναγκαίο.

Είναι γι’ αυτό που η ΠΟΓΟ καλείται σήμερα να είναι έτοιμη για νέους αγώνες και στόχους. Η κατάργηση του θεσμού της προίκας, η αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου, η ψήφιση του νόμου για ισότητα και ισομισθία, η ίση πρόσβαση στην εργασία, η βελτίωση της νομοθεσίας για την προστασία της μητρότητας, η αύξηση της άδειας μητρότητας και γονικής άδειας και η πρόληψη της αντιμετώπισης της βίας στην οικογένεια, φέρουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα της ΠΟΓΟ. Οι γυναίκες της Κύπρου έχουν πλέον την πείρα, έχουν τα εφόδια για να πετύχουν νέες κατακτήσεις για τις γυναίκες. Αρκεί να το αποφασίσουν. Να πουν φτάνει πια με αυτό το σύστημα που τις καταδικάζει από τη μέρα που γεννιούνται. Φτάνει πια με όλους αυτούς που λυμαίνονται τα πλούτη και τους πετούν ψίχουλα. Φτάνει πια με τους κυβερνώντες και τις πολιτικές τους που φτωχοποιούν το λαό και περιφρονούν τις γυναίκες.

Οι γυναίκες της Κύπρου, ιδιαίτερα οι νέες γυναίκες μπορούν και πρέπει να μπουν μπροστά, να παλέψουν για τον εαυτό τους, την τάξη τους˙ να πετάξουν από πάνω τους τη μοίρα τους και να παλέψουν για το μέλλον τους. Σε αυτό τον αγώνα το ΑΚΕΛ θα είναι στο πλευρό τους με όλες του τις δυνάμεις.

Συγχαρητήρια ξανά στις δύο βραβευόμενες. Την Χριστίνα Δημητριάδου και την αείμνηστη Ελέγκω Παρτζίλη, για την οποία η οικογένεια της είναι δικαιολογημένα περήφανη.

Λευκωσία, Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2020