“Να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε συθέμελα την ανισότητα που μας στερεί την ελευθερία”

Ομιλία από Γ.Γ. ΠΟΓΟ Σκεύη Κουκουμά στην κινητοποίηση για  τη 8^η Μαρτίου, με τίτλο Τέρμα στις Διακρίσεις! Ισότητα Τώρα!

Λευκωσία, 6 Μαρτίου 2021

Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες,

Με την ευκαιρία της 8^ης του Μάρτη, το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ απευθύνει θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στις γυναίκες της Κύπρου και του κόσμου. Σε όλες όσες αγωνίζονται καθημερινά κόντρα σε ένα σύστημα που τους καταδικάζει στην φτώχεια, την ανεργία και την εκμετάλλευση. Στις γυναίκες του μόχθου και της εργασίας. Στις νέες γυναίκες που τις έχουν εγκλωβίσει σε δουλειές των 700-800 ευρώ. Στις γυναίκες που στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τον πόλεμο βρίσκουν μπροστά τους τοίχους ρατσισμού και ξενοφοβίας. Στις μετανάστριες που βιώνουν τις πιο σκληρές συνθήκες εργασίας.

Φίλες και Φίλοι

Η 8η του Μάρτη αποτελεί για εμάς μέρα συνείδησης, μνήμης, τιμής και ξεσηκωμού.

Συνείδησης γιατί εμείς γνωρίζουμε την ρίζα του προβλήματος, την βαθύτατα ταξική αφετηρία των έμφυλων ανισοτήτων. Γνωρίζουμε ότι το βάρος της ανισοτιμίας τον σηκώνουν οι γυναίκες του καθημερινού αγώνα στη ζωή και στη δουλειά.

Είναι μέρα μνήμης ακόμα η σημερινή.  Για όλες τις κατακτήσεις που έχουμε καταφέρει  με τους αγώνες μας. Για τις πορείες, τις κινητοποιήσεις, τις απεργίες, τα συλλαλητήρια των προοδευτικών γυναικείων κινημάτων στην Κύπρο και στον κόσμο. Από την θρυλική απεργία των εργατριών στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης το 1857. Στις πρώτες απεργίες γυναικών που έγιναν στην Κύπρο τις δεκαετίες του 30 και του 40. Και στην πιο σύγχρονη ιστορία, στις μεγάλες πορείες ειρήνης και επανένωσης στις οποίες στάθηκαν μπροστά οι γυναίκες του τόπου.

Είναι μέρα τιμής. Τιμής στις πρωτεργάτριες. Τιμή για εκείνες που άφησαν πίσω τις οικογένειες τους και ρίχθηκαν στον αγώνα της χειραφέτησης. Που συγκρούστηκαν με τα ήθη και τις προκαταλήψεις της εποχής. Πού τόλμησαν να διεκδικήσουν σε συνθήκες που ήταν ανήκουστο για την κοινωνία, να έχει μια γυναίκα ρόλο και λόγο.

Είναι ταυτόχρονα -και πάνω από όλα- μέρα ξεσηκωμού. Ξεσηκωμού γιατί αντί να γίνεται η ζωή της γυναίκας συνεχώς ευκολότερη, ζούμε καθημερινά μικρά και μεγάλα πισωγυρίσματα.

Φίλες και Φίλοι

Αυτές τις μέρες, θα ζήσουμε σε επανάληψη όλη την θεατρική υποκρισία που στήνεται κάθε φορά στις πλάτες μας. Όλοι θα θυμηθούν τις γυναίκες. Θα ακούσουμε διθυράμβους για την ομορφιά μας, για την ευαισθησία μας, για την προσφορά μας, για την αναγνώριση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε στο σπίτι και στην καθημερινότητα μας. Άλλοι μάλιστα θα μας ευχαριστούν για γεννούμε και φροντίζουμε τα παιδιά μας, γιατί λένε αυτή είναι η μόνη αποστολή μας στον κόσμο. Όλα αυτά θα τα πουν, γιατί δεν θέλουν να μας μιλήσουν για τα σημαντικά. Τα ουσιαστικά.  

Τι δεν θα μας πουν;

Δεν θα μας πουν ότι τα εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο που συνεχίζουν να βιώνουν τις διακρίσεις και ανισότητες. Από τη βάρβαρη διπλή εκμετάλλευση στη δουλειά, μέχρι τις γυναίκες που χάνουν τις ζωές τους από την έμφυλη βία.  

Δεν θα μας πουν γιατί  στην Κύπρο, η κυβέρνηση του Συναγερμού κουτσούρεψε την εφαρμογή της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης για τη χώρα μας, στερώντας από τις γυναίκες του τόπου μας την ουσιαστική προστασία και στήριξη από φαινόμενα βίας και παρενόχλησης. Και τούτο συντελείται παρότι στο Υπουργείο πλέον ηγείται γυναίκα Υπουργός.

Δεν θα μας πουν γιατί έχουν καταδικάσει χιλιάδες γυναίκες στο λιανικό εμπόριο να εργάζονται με ανεξέλεγκτα ωράρια και τις Κυριακές, εκμηδενίζοντας το χρόνο τους για τη ζωή τους, για την οικογένεια τους, για τη δράση τους στην κοινωνία.

Δεν θα μας πουν γιατί οι γυναίκες πλήττονται διπλά από την απορρύθμιση της εργασίας και με ποια κριτήρια θεωρούν τους μισθούς στην Κύπρο ικανοποιητικούς. Αλλά και γιατί δεν προχωρούν με την θεσμοθέτηση κατώτατου μισθού σε κάθε επάγγελμα.

Δεν θα μας πουν για τον θεσμικό σεξισμό που μας θέλει μόνο για τα καλλιστεία και όχι για τα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Δεν θα μας πουν γιατί οι γυναίκες διαπρέπουν ως ηθοποιοί, ερμηνεύτριες, ζωγράφοι, μουσικοί, λογοτέχνες, χορεύτριες, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι αλλά δεν έχουν θέση σε μια επιτροπή για τον πολιτισμό.

Δεν θα μας πουν τα κριτήρια και την φιλοσοφία μιας Κυβέρνησης που χρηματοδότησε ένα αντρικό ουροδοχείο σε σχήμα γυναίκας.

Δεν θα μας πουν γιατί εσκεμμένα καθυστερούν την κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.

Θα μας πουν ότι έχουν μειώσει το χάσμα αμοιβών μεταξύ αντρών και γυναικών αλλά δεν θα μας πουν όλη την αλήθεια. Ότι δηλαδή αυτό έγινε γιατί έχουν μειωθεί σε μεγαλύτερο βαθμό οι μισθοί των αντρών εργαζομένων τα τελευταία χρόνια.

Δεν θα μας πουν γιατί το 2021 η άδεια μητρότητας συνεχίζει να είναι στις 18 εβδομάδες και το επίδομα μητρότητας περιορίζεται στο 72% του μισθού της. Δεν θα μας πουν γιατί συντηρούν τις διακρίσεις στη σύνταξη χηρείας και γιατί το επίδομα πατρότητας πρέπει σώνει και καλά να συνδέεται με τον γάμο.

Θα μας πουν ότι πλέον έχουμε ΓεΣΥ και αυτό εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση όλων των γυναικών σε υπηρεσίες υγείας. Δεν θα μας πουν όμως γιατί κρατούν τα νοσηλευτήρια υποστελεχωμένα ιδιαίτερα μάλιστα σε περίοδο πανδημίας.

Θα μας πουν ότι η τηλεργασία αποτελεί μια ευέλικτη μορφή εργασίας που βοηθά τις γυναίκες. Δεν θα μας πουν όμως ότι αυτό έχει εγκλωβίσει γυναίκες σε 24ώρη εργασία, ότι η εργαζόμενη και ο εργαζόμενος πρέπει να είναι διαθέσιμος και μέρα και νύχτα.

Θα μας πουν ότι στήριξαν τις γυναίκες στην περίοδο της πανδημίας αλλά δεν θα μας πουν γιατί πεισματικά δεν έχουν παραχωρήσει στην αυτοεργοδοτούμενη γυναίκα το επίδομα φροντίδας παιδιών.

Πώς θα μας πείσουν ότι αντιλαμβάνονται την ουσία των θεμάτων της έμφυλης βίας και των παρενοχλήσεων όταν η ίδια η Υπουργός Δικαιοσύνης μίλησε προχτες για την «αδράνεια» των θυμάτων, ενοχοποιώντας δηλαδή τα θύματα. Δεν έχουν ιδέα για το ζήτημα, πώς θα το λύσουν;

Τι θα μας πουν για την στήριξη στις γυναίκες ώστε να μπουν με ίσους όρους στην αγορά εργασίας όταν το μόνο που κάνουν είναι να κλείνουν τις κρατικές δομές φροντίδας παιδιών, ΑμεΑ και ηλικιωμένων ;

Τι θα μας πουν για την εκμετάλλευση που δέχεται η γυναίκα στην εργασία όταν σε κάθε αγώνα και σε κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων, η Κυβέρνηση του Συναγερμού  εμφανίζεται ως ο υπερασπιστής των αιτημάτων των βιομηχάνων και των εργοδοτών;

Τα πιο πάνω αποτελούν επιμέρους μέτρα, κομμάτι μιας ευρύτερης αδίστακτα ταξικής πολιτικής στην Κύπρο και την Ευρώπη.

Τέρμα όμως στις διαπιστώσεις και τα μοιρολογήματα. Μαζί με τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους της Κύπρου. Μαζί με τις μονογονιούς, με τον κόσμο που κινδυνεύει από τη φτώχεια και τις εκποιήσεις. Μαζί με τον κόσμο του πολιτισμού, του αθλητισμού, μαζί με την νεολαία και την τρίτη ηλικία. Μαζί με τις μετανάστριες και τους μετανάστες. Να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε συθέμελα την ανισότητα που μας στερεί την ελευθερία.

Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ καλεί τις γυναίκες του τόπου να πυκνώσουν τις γραμμές του αγώνα για την ισοτιμία των φύλων! Για αγώνες μέσα κι έξω από τη Βουλή! Για αγώνες στους δρόμους. Για αγώνες συλλογικούς και οργανωμένους. Για όσα μας ανήκουν:

• Για να συνεχίσουμε –Ελληνοκύπριες και Τουρκοκύπριες- την πάλη για λύση του κυπριακού που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση, επανένωση και αποστρατιωτικοποίηση του νησιού μας!

• Για να υπερασπιστούμε δυναμικά τις κατακτήσεις των γυναικών και του λαού μας, το κοινωνικό κράτος και το δημόσιο πλούτο της χώρας μας.

• Για να μπει φραγμό στο συντηρητισμό, το σεξισμό, το ρατσισμό και την ομοφοβία της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

• Για τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών, ενάντια στον αυταρχισμό και τον ετσιθελισμό.

• Για να έρθει η αλλαγή στον τόπο μας. Για να έρθει η απαλλαγή από μια κυβέρνηση που τα οράματα της είναι τα  καζίνο και οι πύργοι χρυσοπληρωμένων διαβατηρίων.

• Για να συνεχίσουμε την πάλη για την κοινωνία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης που θα εγγυάται στην πράξη την κοινωνική ισότητα και την ισοτιμία των φύλων!