Μητρικός θηλασμός. Ομιλία Μέλανης Στέλιου.

Καλημέρα σας,

Ονομάζομαι Μέλανη Στέλιου, και είμαι μια νέα μητέρα, μια θηλάζουσα νέα μητέρα. Αν μου λέγατε πριν από λίγα χρόνια ότι θα στεκόμουν μπροστά από ένα ακροατήριο για να μιλήσω για το δικαίωμα μιας μητέρας και του παιδιού της στον δημόσιο θηλασμό, θα σας έλεγα το λιγότερο… τρελούς…… Όχι γιατί ήμουν αντίθετη στον δημόσιο θηλασμό φυσικά, αλλά επειδή δεν πίστευα ότι μια γυναίκα θα πρέπει να παλεύει για τα αυτονόητα, για τα φυσιολογικά. Αντίθετα, εγώ μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου  θηλασμός ήταν κάτι το φυσιολογικό. Εγώ ως μωρό θήλασα μέχρι ενάμισι έτους. Το ίδιο και τα άλλα τρία μου αδέλφια. Δεν θυμάμαι ποτέ την μάνα μου να τρέχει να κρυφτεί για να θηλάσει, ούτε και να σκεπάζεται για να το κάνει. Ωπόταν για μένα το θέαμα μιας γυναίκας να θηλάζει ήταν κάτι το φυσιολογικό.

Μέχρι που προσγειώθηκα στην Κυπριακή πραγματικότητα του 2017, εδώ που τα λέμε όχι μόνο στην Κυπριακή πραγματικότητα, γιατί και σε άλλες χώρες , που υποτίθεται ότι είναι πιο ανεπτυγμένες, γυναίκες αντιμετωπίζουν τις ίδιες και χειρότερες αντιδράσεις από αυτές που αντιμετώπισα εγώ. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ήθελα να παρευρεθώ σε διάλεξη, με θέμα το παιδί μάλιστα και θα ένοιωθα ότι θα έπρεπε να αφήσω το παιδί μου στο σπίτι για να μου το ταΐσει κάποιος άλλος με το μπιμπερό ή πολύ απλά να μην πήγαινα στην διάλεξη. Δεν πίστευα ποτέ ότι , με αφορμή αυτό το περιστατικό και μια ανάρτηση μου στο facebook για το θέμα, θα με κατάγγελλαν για προσβολή δημοσίας αιδούς , ή όπως είναι η περιγραφή στο facebook στα αγγλικά η φωτογραφία με το γιο μου να θηλάζει όπου δεν φαίνεται απολύτως τίποτα που να υπονοεί καν το γυμνό, θεωρήθηκε ως sexually explicit content και η ανάρτηση θα κατέβαινε από το μέσο κοινωνικής δικτύωσης μετά από καταγγελίες άλλων χρηστών.

Ζούμε σε μια χώρα όπου φυσιολογικό είναι να μπουκώνεις το μωρό σου με μια πλαστική θηλή και όχι την δική σου για να μην ενοχλήσεις τον κόσμο. Ζούμε σε μια χώρα που είναι εντάξει να θηλάζεις φτάνει αν μην σε βλέπει κανείς. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, προτρέπει τις μητέρες να θηλάζουν αποκλειστικά μέχρι και τον 6^ο μήνα και μέχρι το 2^ο έτος να θηλάζει όσο το ζητά το παιδί (on demand) . Ζούμε σε μια χώρα όπου το κράτος στην ουσία σε εμποδίζει από το  να ακολουθήσεις τις οδηγίες του Π.Ο.Υ, αφού οι εργαζόμενες μητέρες πρέπει να επιστρέψουν στην δουλειά τους στην 16^η βδομάδα .  Ζούμε σε ένα κόσμο όπου πασχίζουμε να παρέχουμε στα παιδιά μας τα καλύτερα, τα καλύτερα και πιο ακριβά ρούχα, τις καλύτερες παρέες και φίλους, το καλύτερο σχολείο, τις καλύτερες εξωσχολικές δραστηριότητες, το καλύτερο πανεπιστήμιο, την καλύτερη δουλειά, να τους τα εξασφαλίσουμε ΟΛΑ αυτά, που είναι πράγματα που πολλές φορές δεν μπορούμε να ελέγξουμε και ξεχνούμε το ένα βασικό, το πρώτο πράγμα, την διατροφή, το μητρικό γάλα, που στο κάτω κάτω είναι κάτι που στα πρώτα χρόνια της ζωής του μωρού μας μπορούμε να ελέγξουμε.

Και όχι, ο θηλασμός δεν μου ήταν εύκολος στην αρχή. Δεν ήξερα καν αν θα μπορούσα να θηλάσω όταν έμεινα έγκυος. Μικρότερη είχα διαγνωστεί με ινοκυστική μαστοπάθεια και λόγω ιατρικού αλλά και οικογενειακού ιστορικού έπρεπε να κάνω αφαίρεση και αποκατάσταση και στα δύο μου στήθη. Ευτυχώς όμως ήμουν τυχερή και ευλογημένη να ζήσω το θαύμα της μητρότητας αλλά και τον θηλασμό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την πρώτη φορά που ο Μάξιμος απλά γύρισε και ξεκίνησε να θηλάζει. Με αναγνώρισε. Αναγνώρισε την μυρωδιά μου, την φωνή μου και ήξερε που βρισκόταν η τροφή του.

Κάποιοι με συμβούλεψαν να δώσω συμπλήρωμα γιατί δεν θα χόρταινε το μωρό μου, είπαν, αφού γεννήθηκε 4,300. Δεν έδωσα συμπλήρωμα , άκουσα το ένστικτο μου και απλά έκανα υπομονή. Ναι, υπήρχαν φορές που έφευγε ο άντρας μου για την δουλειά το πρωί και εγώ ήμουν στον καναπέ και θήλαζα, και επέστρεφε ο άντρας μου το βράδυ και εγώ ήμουν ακόμα στον καναπέ, στην ίδια θέση , με τις πιτζάμες μου ακόμα, και θήλαζα. Δεν θα άλλαζα όμως ούτε λεπτό από αυτές τις στιγμές, όση κι αν ήταν η κούραση.

Αν θα άλλαζα κάτι, θα άλλαζα τις στιγμές που κάποιος με έκανε να αισθανθώ άβολα γιατί με κοίταξε περίεργα, θα άλλαζα τις φορές που μου προσέφεραν σεντονάκι να σκεπαστώ ενώ ήταν καλοκαίρι με 40 βαθμούς και το μωρό δεν θα ανεχόταν με τίποτα να τον καλύψω, θα άλλαζα τις στιγμές που αναγκάστηκα να σταματήσω να ψωνίζω στο σουπερμάρκετ για να πάω στο αυτοκίνητο να θηλάσω. …

Πρόσφατα, στην μέρα του ταυτόχρονου μητρικού θηλασμού, ο Υπουργός Υγείας, Γιώργος Παμπορίδης είπε «μην κωλώνετε. Σε όποιον δεν αρέσει ή ενοχλείται να φεύγει από το δωμάτιο» Είπε όμως και κάτι πολύ πιο σημαντικό που με άγγιξε βαθιά. Είπε «εσείς οι μητέρες κρατάτε το κλειδί στην όλη υπόθεση. Εσείς μπορείτε να φέρετε την αλλαγή. Εσείς κρατάτε στα χέρια τους αυριανούς βουλευτές, προέδρους, πολιτικούς, πολίτες…»

Και μέσα από την πείρα μου, εγώ σας λέω, ότι η αλλαγή που πρέπει να επιδιώξουμε δεν αφορά μόνο στους άντρες αλλά και στις γυναίκες. Τα χειρότερα σχόλια που πήρα ήταν δυστυχώς από γυναίκες. Οπόταν αλλάξετε τον κόσμο μέσα από τα παιδιά σας.