“Κάθε μορφή διάκρισης, κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης είναι όπλο στα χέρια των ισχυρών.”

Ομιλία  Πάμπη Κυρίτση Γενικού Γραμματέα ΠΕΟ στην πορεία Τέρμα οι Διακρίσεις! Ισότητα Τώρα!

6 Μαρτίου 2021

Η  8^η του Μάρτη  αποτελεί για όλους εμάς, όλους  όσους οραματίζονται και αγωνίζονται για μια καλύτερη κοινωνία,  ένα ξεχωριστό και φωτεινό σημείο αναφοράς. Συμπυκνώνει στο μήνυμα της  διαχρονικούς και σκληρούς αγώνες για ισότητα στην εργασία και στην κοινωνία,  ισοτιμία στη σχέση με το άλλο φύλο, στην οικογένεια και σε όλες τις πτυχές της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής. 

Με  αυτή την ευκαιρία χαιρετίζουμε συντροφικά την γυναίκα που εργάζεται από το πρωί ως τη νύχτα για ένα μεροκάματο και βιώνει καθημερινά την εργασιακή ανασφάλεια, που  είναι  το πρώτο θύμα της κρίσης και της  επιδείνωσης των όρων και των συνθηκών απασχόλησης στους τόπους δουλειάς. Χαιρετίζουμε την εργαζόμενη μητέρα,  που  μέσα από το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους  βλέπει να καταστρέφονται και  οι όποιες υποδομές είχαν δημιουργηθεί για να την  βοηθήσουν να ασκεί στην πράξη και όχι στα λόγια το δικαίωμα στην εργασία, στην μόρφωση και την οικονομική και κοινωνική ανέλιξη.  Την γυναίκα  που αγωνίζεται να μεγαλώσει τα παιδιά της μόνη της,   που είναι θύμα βίας ή εκμετάλλευσης κάθε μορφής.   Την απλή,  την  εργαζόμενη  σημερινή γυναίκα 

Τα τελευταία χρόνια, βιώνουμε μια σκληρή επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων σε όλα τα επίπεδα.   Ιδιαίτερα μετά την κρίση του 13, μετά το κούρεμα,  το μνημόνιο και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μας επέβαλε η κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα, η επίθεση ολοένα κλιμακώνεται, με κύρια χαρακτηριστικά το φόβο και  την εργασιακή ανασφάλεια, την απορρύθμιση και την υποβάθμιση των συλλογικών συμβάσεων, τις «ευέλικτες» υποτίθεται  μορφές απασχόλησης που καταλήγουν  στην εργασία χωρίς ωράρια, εφτά μέρες την βδομάδα.

Οι εργαζόμενες γυναίκες είναι οι πρώτες που  αισθάνονται  τις συνέπειες  αυτής της επίθεσης. Γιατί στις συνθήκες της κρίσης  βιώνουν τις διακρίσεις σε βάρος τους ακόμα πιο  έντονα,  γιατί το ξήλωμα του κοινωνικού κράτους και μαζί των υποδομών στήριξης της οικογένειας περιορίζει και συρρικνώνει ακόμα περισσότερο τις όποιες ευκαιρίες στην εργασιακή και στην  κοινωνική  τους ανέλιξη.

Αν είναι κάτι που έχει καταδείξει η διαχρονική ιστορική  εμπειρία από τους πολιτικούς, συνδικαλιστικούς και κοινωνικούς  αγώνες  των γυναικών είναι  ότι αυτοί οι αγώνες έφεραν ουσιαστικά  αποτελέσματα όταν συνδέθηκαν και εγίναν μέρος  του ευρύτερου αγώνα της εργατικής τάξης,  αντρών και γυναικών, για κοινωνία δίκαιη,  χωρίς ταξικές, κοινωνικές ή άλλες διακρίσεις, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο .

Για μας είναι ξεκάθαρο ότι  οι διακρίσεις λόγω φύλου και  η εργασιακή και κοινωνική ανισότητα,  είναι  μια υπόθεση που  δεν αφορά μόνο τις γυναίκες. Μας αφορά όλους.  Γιατί κάθε μορφή διάκρισης, κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης  σε τελική ανάλυση είναι ένα όπλο στα χέρια του κατεστημένου, ένα όπλο στα χέρια των οικονομικά και πολιτικά ισχυρών,  που μέσα από την συντήρηση και την διαίρεση, το μόνο που επιδιώκουν είναι να  συντηρούν και να αναπαράγουν την ισχύ και τον πλούτο τους.   Γιατί  κάθε μορφή διάκρισης που χωρίζει τους ανθρώπους ανάλογα με το φύλο, το χρώμα, την θρησκεία ή την εθνικότητα, που ισοπεδώνει τη διαφορετικότητα και δημιουργεί τεχνητά τείχη μεταξύ των ανθρώπων, είναι ένα ανάχωμα  για την κοινωνική  πρόοδο,  ένα εμπόδιο στον αγώνα  για ένα καλύτερο και πιο φωτεινό μέλλον για την ανθρώπινη κοινωνία μας.

Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα τιμά την εργαζόμενη γυναίκα. Στέκει μαχητικά δίπλα της με σεβασμό και αλληλεγγύη τους αγώνες και τις ιδιαίτερες διεκδικήσεις της.  Όχι με λόγια, διακηρύξεις και ευχολόγια, αλλά υιοθετώντας και ενσωματώνοντας στους αγώνες και τις διεκδικήσεις του, τα ιδιαίτερα και ξεχωριστά γυναικεία αιτήματα, στηρίζοντας την ισότητα και την ισοτιμία σε όλες τις πτυχές της εργασιακής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής.  Γι’αυτό και έχουμε θέσει στις προτεραιότητες των κοινωνικών μας διεκδικήσεων την πληρωμένη γονική άδεια, την επέκταση της άδειας μητρότητας, τη νομοθετική κατοχύρωση των συμβάσεων και των κατώτατων μισθών. Την απαίτηση για επιχορήγηση από το  κράτος  του κόστους φύλαξης των παιδιών.

Στην   απόφαση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΟ για την πολιτική μας στην ανανέωση των Συλλογικών Συμβάσεων περιλαμβάνεται ότι  στη διαδικασία ανανέωσης κάθε συλλογικής σύμβασης, θα πρέπει να διεκδικήσουμε  την ενσωμάτωση  κώδικα για την σεξουαλική παρενόχληση και την κατάχρηση των  σχέσεων εξουσίας στην εργασία.

Συνάδελφισσες, συνάδελφοι

164  χρόνια έχουν περάσει από εκείνο το επικό εκείνο  ξέσπασμα, στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης,  στις 8 του Μάρτη 1857,  που  πνίγηκε στο αίμα από τους μπράβους της εργοδοσίας και τις δυνάμεις καταστολής.

Σ’ αυτό το δρόμο του αγώνα και της μαχητικής διεκδίκησης, σε αυτό πνεύμα, της αλληλεγγύης, της ενότητας και της συναδέλφωσης, συνεχίζουμε.   Αυτή είναι  η μόνη τιμή που   αξίζει στις πρωτοπόρες, τις γυναίκες  που αρνήθηκαν να υποταχτούν στην μοίρα τους και σήκωσαν πελώριο ανάστημα απέναντι στην εκμετάλλευση,  απέναντι στη βία και την καταστολή, απέναντι στην υποτίμηση και στις προκαταλήψεις.

Δεν υπάρχει άλλη αξιοπρεπής επιλογή για κανένα προοδευτικό άνθρωπο. Μόνο να επιμένουμε   

• Για να περιορίσουμε και να εξαλείψουμε  τις διακρίσεις και να προωθήσουμε  την ισότητα και την ισοτιμία
• Για να μην  επιτρέψουμε να  φορτώσουν το λογαριασμό και αυτής της κρίσης στις γυναίκες, στη νεολαία, στους συνταξιούχους, στους μεροκαματιάρηδες στους πολλούς και τους αδύνατους.
• Για περισσότερη δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη
• Για σεβασμό στις πολιτικές κοινωνικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες που και σήμερα απειλούνται από τον αυταρχισμό και την αλαζονεία των κυβερνώντων.

–    Για ψωμί και τριαντάφυλλα