Επικήδειος λόγος για την Αγάθη Χριστοδουλίδου από τη ΓΓ της ΠΟΓΟ και βουλευτή του ΑΚΕΛ Σκεύη Κουκουμά
Το Γυναικείο Κίνημα της Κύπρου και ολόκληρο το Λαϊκό Κίνημα του τόπου μας αποχαιρετά σήμερα μια ηγετική φυσιογνωμία του, ένα στέλεχος που κόσμησε με την προσφορά, το δυναμισμό και την αφοσίωση του τις γραμμές του.
Για το το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ όμως, η απώλεια είναι εξαιρετικά μεγάλη. Γιατί σήμερα ξεπροβοδίζουμε την συντρόφισσα Αγάθη Χριστοδουλίδου που όλη της η ζωή ήταν σφιχτοδεμένη με την ιστορία του δημοκρατικού γυναικείου κινήματος. Δεν μπορεί να ειπωθεί και να γραφτεί η ιστορία της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Γυναικών -που έδωσε στη συνέχεια τη σκυτάλη της στην ΠΟΓΟ- χωρίς να αναφερθεί η Αγάθη Χριστοδουλίδου και η προσφορά της. Ξεπροβοδίζουμε σήμερα μια από τις πιο ξεχωριστές προσωπικότητες μιας γενιάς πρωτοπόρων γυναικών που, σε καιρούς χαλεπούς και σκοτεινούς, έσπασαν τις αλυσίδες, έσπασαν τους πάγους και χάραξαν το δρόμο, για να περάσει μια ολόκληρη στρατιά αγωνιστριών για τα ιδανικά της ισοτιμίας των φύλων, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ειρήνης. Ξεπροβοδίζουμε σήμερα ένα διακεκριμένο στέλεχος του ΑΚΕΛ που ανήκει σε εκείνη τη γενιά που, κόντρα σε όλες τις φουρτούνες και τους ανέμους, κράτησε το Κόμμα μας όρθιο, ρωμαλέο, σφιχτοδεμένο και βαθιά ριζωμένο μέσα στον κυπριακό λαό.
H συντρόφισσα Αγάθη, από το γένος Ζαχαριάδη, γεννήθηκε το Δεκέμβρη του 1923 εδώ στη Λάρνακα και το 1944 παντρεύτηκε το Γιώργο Χριστοδουλίδη με τον οποίο απέκτησαν τρία παιδιά τη γιατρό Βέρα Χριστοφίδου, τον πρώην βουλευτή του ΑΚΕΛ Δώρο Χριστοδουλίδη και τον Άριστο Χριστοδουλίδη.
Η Αγάθη Χριστοδουλίδου υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της ΠΟΔΓ και της ΠΟΓΟ, την οποία υπηρέτησε για δεκαετίες με συνέπεια και χαρακτηριστική μαχητικότητα από διάφορα σώματα. Στα χρόνια της αποικιοκρατίας μάλιστα, η συμβολή της συντρόφισσας Αγάθης στον αγώνα για την απόλυση των πολιτικών κρατουμένων ήταν πρωταγωνιστική. Εκείνη την περίοδο όπου το ΑΚΕΛ είχε τεθεί εκτός νόμου από τους Βρετανούς αποικιοκράτες και δεκάδες ηγετικά του στελέχη ρίχθηκαν στη φυλακή, η Αγάθη Χριστοδουλίδου μαζί άλλα στελέχη του γυναικείου κινήματος βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των κινητοποιήσεων με αίτημα την απόλυση των πολιτικών κρατουμένων, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο συζυγός της, ηγετικό στέλεχος του ΑΚΕΛ και Δήμαρχος τότε της Λάρνακας, σύντροφος Γιώργος Χριστοδουλίδης. Οι κινητοποιήσεις αυτές και η γενικότερη ανυποχώρητη πολιτική δράση της Αγάθης Χριστοδουλίδου ενόχλησαν το αποικιακό καθεστώς που της επέβαλε να παρουσιάζεται καθημερινά σε αστυνομικό σταθμό αλλά και να κλείνεται στο σπίτι από τη δύση του ηλίου κάθε μέρα.
Κανένα τέτοιο εμπόδιο, καμιά αντιξόοτητα δεν στάθηκε ικανή να λυγίσει το αγωνιστικό φρόνημα της συντρόφισσας Αγάθης και την ολοκληρωτική αφοσίωση της στο δίκαιο του Λαού μας και στο Κόμμα του Λαού μας. Ακόμα και το 1974. Τότε, η Αγάθη Χριστόδουλίδου μαζί με άλλες δύο γυναίκες (την Αγνή Τσαγγάρη και την Τούλα Χαραλάμπους) ήταν οι τρεις γυναίκες της Λάρνακας που συνελήφθησαν από τους φασίστες πραξικοπηματίες της ΕΟΚΑ Β΄ και κρατήθηκαν μέχρι και την τουρκική εισβολή.
Και στα χρόνια που ακολούθησαν η Αγάθη Χριστοδουλίδου αναδείχθηκε σε εξέχουσα προσωπικότητα της Λάρνακας και ξεδίπλωσε μια πλούσια και πολυσχιδή κοινωνική δραστηριότητα. Κατά τη διάρκεια της δημαρχίας του συζύγου της στη Λάρνακα, υπηρέτησε από τη θέση του Προέδρου το Σύνδεσμο Φίλων του Μελάθρου Ευγηρίας. Παράλληλα, δραστηριοποιήθηκε έντονα για τα δικαιώματα και την ευημερία των στρατευμένων νέων της Κύπρου, όντας ιδρυτικό ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Επαρχιακής Επιτροπής Λάρνακας-Αμμοχώστου της Παγκύπριας Επιτροπής Μητέρων και Συγγενών Εθνοφρουρών. Το πάρκο που βρίσκεται στην είσοδο της Αραδίππου που φιλοξενεί το Μνημείο της Μάνας Πρόσφυγας, της Μάνας του πεσόντα, του αγνοούμενου και την εγκλωβισμένη μάνα έγινε πραγματικότητα χάρη στην έμπνευση και στις άοκνες και επίμονες προσπάθειες της Αγάθης Χριστοδουλίδου και θα αποτελεί καθημερινή μαρτυρία του πολύπλευρου κοινωνικού της έργου.
Όλα αυτά τα χρόνια η Αγάθη Χριστοδουλίδου έμεινε μια αταλάντευτη κομμουνίστρια, μια μαχητική παρουσία σε όλους τους αγώνες και σε όλες τις στιγμές –και στις νίκες αλλά και στα δύσκολα- του Λαϊκού Κινήματος της Κύπρου. Τόσο από τις γραμμές του Γυναικείου Κινήματος της ΠΟΓΟ, το οποίο υπηρέτησε από το επαρχιακό κίνημα της Λάρνακας και από τα κεντρικά καθοδηγητικά σώματα του Γενικού και του Εκτελεστικού Συμβουλίου, όσο και του Κόμματος της Εργατικής Τάξης του ΑΚΕΛ, διατελώντας μάλιστα μέλος της Επαρχιακής Επιτροπής του ΑΚΕΛ Λάρνακας. Για τη δράση της αυτή στην ΠΟΓΟ και το ΑΚΕΛ βραβεύτηκε με τα μετάλλια των 50 και των 80 χρόνων προσφοράς. Για αυτό σε ένδειξη τιμής και αναγνώρισης το ΑΚΕΛ Λάρνακας ανέλαβε τα έξοδα της κηδείας της συντρόφισσας Αγάθης. Η πιο μεγάλη τιμή όμως για την Αγάθη Χριστοδουλίδου είναι η καταξίωση που κατέκτησε στη συνείδηση της κοινωνίας της Λάρνακας, στη συνείδηση της Κύπρου και του λαού της, στη συνείδηση της εργατικής τάξης και των γυναικών της. Φεύγει σήμερα η Άγαθη Χριστοδουλίδου αλλά παίρνει μαζί της το μεγαλύτερο τίτλο τιμής: λαϊκή αγωνίστρια, ανυποχώρητη λαϊκή αγωνίστρια που πρόσφερε στο Κίνημα από όποιο μετερίζι βρέθηκε!
Σεβαστέ σύντροφε Γιώργο,
Αγαπητοί Δώρο, Βέρα και Άριστε,
Δεχτείτε τα ειλικρινή συλλυπητήρια του Γυναικείου Κινήματος της ΠΟΓΟ. Ταυτόχρονα δεχτείτε τη διαβέβαιωση μας ότι μια τέτοια πορεία ζωής, μια τέτοια στάση ζωής όπως αυτή της συντρόφισσας Αγάθης δεν μπορεί να τη σβήσει ο θάνατος. Μια τέτοια πορεία ζωής που αναδείχθηκε αξεχώριστη από τους αγώνες θα συνεχίζεται όσο συνεχίζονται οι ίδιοι αγώνες για τα ίδια υψηλά ιδανικά και αξίες.
Σήμερα, μπροστά στο φέρετρο της συντρόφισσας Αγάθης κλίνει με σεβασμό το γόνυ του ολόκληρο το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ, με όλη του την Ιστορία, με όλο του το είναι και με όλο του μέλλον.
Ας ξέρεις συντρόφισσα Αγάθη, ότι οι κατοπινές γενιές των στελεχών της ΠΟΓΟ και του ΑΚΕΛ θα μαθαίνουν και θα γνωρίζουν για σένα και την διαδρομή σου μέσα στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του λαού μας. Ας ξέρεις συντρόφισσα ότι οι κόποι, οι αγώνες και οι θυσίες σου όχι μόνο δεν πήγαν χαμένοι αλλά θα γίνονται το λίπασμα για το βαθύρριζο δέντρο του Λαϊκού Κινήματος. Ιδιαίτερα μάλιστα, μέσα στους καιρούς που ζούμε, έχουμε δυο φορές το χρέος να δείχνουμε στους νέου ανθρώπους την ομορφιά των αγώνων και την ομορφιά του ήθους, του επαναστατικού ήθους που συνοδεύει τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του Λαϊκού Κινήματος, όπως της συντρόφισσας Αγάθης.
Ας ξέρεις συντρόφισσα Αγάθη ότι δικαιούσαι να φεύγεις ήσυχη, γιατί το χρέος σου απέναντι στη ζωή το εκπλήρωσες στο ακέραιο. Μια ζωή δοσμένη στο συνάνθρωπο, δοσμένη στο λαό, δοσμένη στους αγώνες.
Αιωνία σου η μνήμη