Επετειακό αλλά και καθημερινό! (της Κυριακής Σιαντάνη)

 8 Μαρτίου σήμερα…  Η σημερινή μέρα δεν είναι η γιορτή της μητέρας, δεν είναι η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, δεν είναι ημέρα γιορτής ως έκφραση συμπάθειας προς τη γυναίκα με δώρα,  λουλούδια και αρώματα, δεν είναι ημέρα ξεφαντώματος και του χορού της κοιλιάς.

Η σημερινή μέρα είναι ημέρα τιμής, ημέρα μνήμης όλων των αγώνων που έδωσαν φεμινίστριες ανά το παγκόσμιο ζητώντας την ανεξαρτησία τους και την ένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο.  Είναι η απαρχή της διεκδίκησης των δικαιωμάτων των γυναικών.  Οι αγώνες έχουν τις ρίζες τους στη Γαλλική Επανάσταση, όπου οι Παριζιάνες ζητούν “ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα”, στο πρώτο συνέδριο του φεμινιστικού κόμματος το 1848 στη Νέα Υόρκη, όπου παρουσιάζονται οι περιορισμοί που επιβάλλονται στις γυναίκες σε ότι αφορά σπουδές, εργασία και γάμο, στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση του 1857, των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού στη Νέα Υόρκη που απαιτούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, τερματισμό της ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων, κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων και ψηλότερο μισθό και στην κινητοποίηση διάρκειας 13 εβδομάδων των γυναικών του 1909 στη Νέα Υόρκη με σύνθημα “ψωμί και τριαντάφυλλο” για μείωση των εργατοωρών, καλύτερο μισθό και δικαίωμα ψήφου.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1909 γιορτάζεται για πρώτη φορά η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, ενώ τον Μάρτιο του 1977 καθιερώνεται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών η 8^η Μαρτίου ως η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας προς τιμή της εξέγερσης και διαμαρτυρίας που έλαβε χώρα την 8^η Μαρτίου 1857 και της κινητοποίησης της 28^ης Φεβρουαρίου 1909 που πραγματοποιήθηκαν στη Νέα Υόρκη.

08.03.2018… Μπορεί οι αγώνες να κερδήθηκαν εντούτοις υπάρχουν γυναίκες σε ολόκληρο τον πλανήτη που ζουν ακόμα στην εξαθλίωση, υποφέρουν και αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα, αφού η ανισότητα επέτρεψε την εκδήλωση της καταπίεσης και των διακρίσεων όσο ποτέ άλλοτε.

Ένας μεγάλος αριθμός γυναικών βιώνει ακόμα την βία και την κακοποίηση είτε αυτή είναι σωματική, οικονομική, σεξουαλική, είτε λεκτική, τόσο σε χώρους εργασίας, δημόσιους ή ιδιωτικούς χώρους, αλλά και ενδοοικογενειακά, ενώ η κοινωνία αδυνατεί να παρέμβει και να τις βοηθήσει.  Εκεί όπου υπάρχει παρέμβαση, δεν είναι παραδειγματική ή αγνοείται, με αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς τα κρούσματα βίας, αμφισβήτησης, υποτίμησης και απόρριψης των γυναικών.

Το παγκόσμιο μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων καταγράφεται σύμφωνα με τον ΟΗΕ στο 23%, ενώ έχει υπολογιστεί ότι ο αριθμός των εργαζόμενων γυναικών σε σχέση με τους άνδρες είναι χαμηλότερος.  Επίσης, η εκπροσώπηση των γυναικών στα εθνικά βουλευτικά έδρανα και γενικά στην πολιτική σκηνή ανέρχεται σε λιγότερο από το ένα τέταρτο, ενώ στις αίθουσες συνεδριάσεων πολλών οργανισμών, η αντιπροσώπευση είναι ακόμη χαμηλότερη.

Παρακολουθούμε με δεμένα χέρια καθημερινά μέσω των κοινωνικών μέσων, τα εμπόδια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια κορίτσια σε ότι αφορά την πρόσβαση στην εκπαίδευση, τον εξαναγκασμό σύναψης γάμου από την παιδική ηλικία, την κυοφορία και γέννηση παιδιών από κορίτσια κάτω των 18 ετών, την πρακτική ακρωτηριασμού γυναικείων γενετικών οργάνων, την εμπορία γυναικών και την εξαναγκαστική πορνεία (που είναι διαδεδομένη ακόμα και στην Κύπρο ως εργασία), πράξεις και πρακτικές που συνιστούν καθαρή παραβίαση της σωματικής και διανοητικής ακεραιότητας των γυναικών, της ελευθερίας από τη βία, από βασανιστήρια, από απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση και στην διάκριση για λόγους φύλου, πράξεις που επιβεβαιώνουν τον ορισμό της σύγχρονης σκλαβιάς.

Έχει καθιερωθεί ότι η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας είναι θεματική κάθε χρόνο.  Το σύνθημα του ΟΗΕ για τη φετινή Ημέρα της Γυναίκας είναι “Η ώρα είναι τώρα”, ενθαρρύνοντας την κινητοποίηση για πιο ισότιμο μέλλον και προωθώντας την αποφασιστικότητα των γυναικών αλλά και των γυναικείων κινημάτων για πραγματική αλλαγή.  Η σημερινή ημέρα είναι μια ευκαιρία για δράση και ενίσχυση των γυναικών σε όλους τους τομείς.  Σε όλα τα μέρη του κόσμου πρέπει σήμερα αλλά και κάθε μέρα να απαιτείται αλλαγή προς το καλύτερο και μηδενική ανοχή σε κάθε είδους βία, καταπίεση αλλά και κάθε είδους διάκριση.  Αυτό όμως μπορεί να επιτευχθεί μόνο με αγώνα και επιμονή.

Σήμερα πρέπει να αγωνιζόμαστε όλες μαζί ενάντια στο κατεστημένο που θέλει τη γυναίκα υποχείριο και άβουλο πλάσμα.  Για την μάνα, την αδερφή, την κόρη, την εργαζόμενη, τη σύζυγο, την ερωμένη, την μετανάστρια, το θύμα κακοποίησης/βιασμού και το σκεύος ηδονής.  Σήμερα μαχόμαστε για τη γυναίκα και διεκδικούμε, βοηθούμε και σώζουμε. Μαθαίνουμε να αγκαλιάζουμε, δεν κατακρίνουμε ούτε κρατάμε στο περιθώριο καμιά.  Σήμερα και κάθε μέρα γινόμαστε μια δυνατή γροθιά για τις επόμενες γενιές!

Της Κυριακής Σιαντάνη, Δικηγόρος, Μέλος Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΓΟ