Αντί να συζητούν το δημογραφικό πρόβλημα και την ανύπαρκτη οικογενειακή πολιτική, ασχολούνται με το μεταναστευτικό

Ανακοίνωση ΠΟΓΟ για τη συζήτηση περί δημογραφικού προβλήματος

Τα όσα έχουν ακουστεί μετά την συνεδρία της ad hoc Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την Μελέτη του Δημογραφικού Προβλήματος προκαλούν ανησυχία και δείχνουν την λανθασμένη κατεύθυνση στην οποία κινούνται οι πολιτικές της Κυβέρνησης.

Η τακτική της Κυβέρνησης και κάποιων κομμάτων να προσεγγίζουν την απουσία δημογραφικής ανάπτυξης στην Κύπρο ως μεταναστευτικό πρόβλημα θέτοντας στο ζύγι από την μια τις γεννήσεις παιδιών από αλλοδαπές και από την άλλη τις γεννήσεις από Κύπριες μητέρες έχει ως στόχο να αποπροσανατολίσει την συζήτηση από τα κύρια και σημαντικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν τα νεαρά ζευγάρια και κύρια οι γυναίκες στην απόφαση τους να αποκτήσουν οικογένεια.

Χωρίς να θεωρούμε αυτοσκοπό και αποστολή κάθε γυναίκας και κάθε ζευγαριού στην Κύπρο να αποκτήσει οικογένεια και μάλιστα πολύτεκνη, εντούτοις όσοι το θέλουν βρίσκουν μπροστά τους ένα βουνό προβλήματα για τα οποία είναι υπεύθυνη η ίδια  η Κυβέρνηση και όσοι μοιράζονται μαζί της την ίδια οικονομική και κοινωνική φιλοσοφία.

Πρώτο, σήμερα η πλειοψηφία των γυναικών που εργάζονται σε κλάδους χωρίς συλλογικές συμβάσεις καλούνται να «χάσουν» πάνω από ένα μηνιαίο μισθό για κάθε παιδί που αποκτούν, εφόσον το επίδομα μητρότητας περιορίζεται στο 72% του μισθού  που παίρνει η γυναίκα. Προεκλογικά η Κυβέρνηση, ανάμεσα στις δεκάδες «δεσμεύσεις» και υποσχέσεις που έκανε, ανάφερε την αύξηση της άδειας μητρότητας προοδευτικά από το δεύτερο τέκνο δείχνοντας την απόσταση που έχει με τα προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας. Αυτό είχε εξαγγείλει και πριν λίγους μήνες η Υπουργός Εργασίας.

Προσεγγίζουν δηλαδή το ζήτημα με την απλοϊκότητα «εσείς γεννάτε και εμείς θα σας δίνουμε άδεια» αγνοώντας ότι η ουσία της άδειας μητρότητας βρίσκεται στην αυξημένη φροντίδα που έχει ανάγκη το βρέφος για τους πρώτους μήνες αλλά δεν νοιάζονται για τα αυξημένα έξοδα που έχει μια οικογένεια με την γέννηση ενός παιδιού ανεξαρτήτως της σειράς στην οποία θα γεννηθεί σε μια οικογένεια. Για αυτό θα πρέπει να επεκταθεί η άδεια μητρότητας καθώς και το επίδομα μητρότητας και όχι να χρησιμοποιούνται ως κίνητρο μόνο για την απόκτηση περισσότερων παιδιών.

Δεύτερο, πρόκειται για την πρώτη Κυβέρνηση που θα παραδώσει λιγότερους παιδικούς – βρεφικούς σταθμούς από όσους παρέλαβε. Είτε για λόγους υποδομών είτε προφασιζόμενοι μειωμένη ζήτηση, κλείνει την μια δομή μετά την άλλη οδηγώντας τις οικογένειες στο μονόδρομο των ιδιωτικών σταθμών με το οικονομικό κόστος να είναι δυσβάσταχτο για μια οικογένεια έστω και με μεσαία εισοδήματα.

Τρίτο, τα ενοίκια ανεβαίνουν, το κόστος απόκτησης κατοικίας αυξάνεται ενώ το Υπουργείο Εσωτερικών εκεί που προσπαθούσε ασθμαίνοντας να πραγματοποιήσει μελέτη για τις στεγαστικές ανάγκες στην Κύπρο, μόλις προχθές αιτήθηκε στην Επιτροπή Οικονομικών την ακύρωση της μελέτης και την ανακατεύθυνση των κονδυλιών για την ανέγερση επιπλέον «λυώμενων γραφείων» στο Υπουργείο.

Τέταρτο, είναι αποδεκτό από όλους όσους προσεγγίζουν με ειλικρίνεια τις εργασιακές συνθήκες στην Κύπρο ότι υπάρχει ένα τεράστιο πισωγύρισμα το οποίο έγινε με πρόφαση τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια να συντηρηθεί. Το οκτάωρο θεωρείται πολυτέλεια, η ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία έχει γίνει καθημερινότητα ενώ με την υπογραφή της ίδιας της Κυβέρνησης χιλιάδες εργαζόμενες στο λιανικό εμπόριο δεν γνωρίζουν τι είναι η κυριακάτικη αργία.

Αυτά και άλλα τόσα θα έπρεπε να προβληματίσουν όσους βλέπουν τον σκεπτικισμό των νέων να αποκτήσουν οικογένεια και παιδιά. Η μετανάστευση και οι αιτητές ασύλου μπορεί να ικανοποιούν ένα κομματικό ακροατήριο αλλά σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν κομμάτι του προβλήματος της υπογεννητικότητας στην Κύπρο. 

Λευκωσία, 08 Σεπτεμβρίου 2021